<sub>Ze zuchtte geïrriteerd. Voor de tweede keer was ze op het strand terecht gekomen, zonder dat ze het wou. Ze haatte strand, zee en de felle zon grondig. Ze snapte ook niet hoe ze elke keer hier weer uit kwam en toch was ze té koppig om zich om te draaien en terug te gaan. Ze zou zien wat het lot haar hier bracht. Ze had zichzelf neer gepland op een hogere steen tegen de klif aan. Ze zat in de schaduw, waardoor ze nauwelijks opviel tussen de puntige rotsen. Ze kon vanaf hier iedereen zien, maar niemand haar, precies zoals ze het wou hebben. Ze keek naar de zee die trok en duwde. Meeuwen krijste boven haar hoofd en dreigde soms voor haar neer te landen. Dan haalde ze even naar hen uit, zodat ze ook meteen weer op vlogen. Haar maag knorde, iets wat ervoor zorgde dat haar humeur er niet beter op werd. Je kon haar nu beter niet tegen komen, mocht je je leven dierbaar zijn. Maar jammer genoeg had één wolf die pech om haar tegen te komen. De geur van een teef schoot haar neus binnen als een ziekte en de neusvleugels van Eevy begonnen direct te trillen. Ze vernauwde haar ogen tot spleetjes en richtte haar emotieloze blik in de richting van de geur. Al snel doemde een witte teef op. De teef was kleiner dan Eevy, wat ze ook niet anders had verwacht en leek naar eten te zoeken. Kort bleef Eevy in de schaduw zitten en observeerde ze haar. De teef leek haar nog niet opgemerkt te hebben. Misschien kon ze haar irritatie en woede op haar uitte. Een valse grijns sierde rond haar lippen, waarna ze uit de schaduw stapte en naar de teef toe liep. Haar spieren spande zich aan bij elke stap die ze zette en rolde bij elke beweging die ze maakte. Uit haar houding kon je niet uitmaken wat ze van plan was, wel dat het niets goeds kon zijn. "It's not your lucky day today," sprak Eevy met een grijns uit en zette een paar dreigende stappen richting de teef. "Don't worry: I won't murder you," sprak ze op een zoete toon en zette nog een stap in haar richting. "I'm only gonna have some fun~" Met een onverwachtse sprong drukte ze de teef naar beneden. Haar nagels boorde zich stevig in de huid van de teef en haar tanden omklemde de hals van de teef. Zachtjes boorde ze haar tanden erin, waarna ze plots naar achter dook. Nu moest de teef maar eens late zien wat ze kon. Of was ze echt een schijtluis?

OOC: flut sorry QQ</sub>

_{De wolvin reageerde droogjes op haar, maar liet nog niet van zich afbijten. Eevy dook weer van de wolvin af en wou er verder geen woorden meer aan vuil maken. De wolvin was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Ze kon nu nog vluchten, aangezien Eevy haar nog even liet gaan, maar de teef leek daar geen behoefte aan te hebben. De teef wierp haar een spottende blik toe, wat de humeur van Eevy niet al te beter maakte. ''My turn darling?'' sprak de teef, waarna ze kalm richting Eevy liep. De teef was behoorlijk dom bezig. Zij had waarschijnlijk ook wel opgemerkt dat Eevy niet te genieten was, daarbij kwam dat Eevy sterker, groter en ouder was; duidelijk in het voordeel. Toch toonde Eevy geen medelijden en sloeg dit nederige gebaar niet af. Zo kans liet ze niet zomaar lopen. Al helemaal niet wanneer haar humeur niet op prijs was gesteld. De teef liep kort naast haar, alsof ze weg zou lopen zonder haar een blik waardig te gunnen. ''It would me my pleasure'' Met die woorden keek ze Eevy aan en haalde naar haar uit. Eevy schoot naar achter, maar de teef kwam gevaarlijk dicht in de buurt. Ze haalde opnieuw uit, dit keer naar haar schouder, waar Eevy de nagels van de teef in haar vel voelde boren. Nu had ze het voor elkaar gekregen. Eevy ging geen tijd verliezen aan het zorgen maken over de nieuwe wond, maar schoot meteen weer op de teef af. Haar nagels sneerde over de snuit van de teef heen, terwijl haar tanden zich boorde in de zwakke punten van haar lichaam. Toen ze dacht dat ze genoeg schade had aangericht, schoot ze weer naar achter. Op een gepaste afstand bleef ze staan. "Like I said; I won't kill you. But if you don't go now, I can't garantee you anything," sprak Eevy dreigend en likte haar lippen eens af, waarna ze nog eens waarschuwend gromde.}

_{Haar klauw sneerde over de snuit heen van de teef. Dat wicht had niet haar tegen moeten spreken en weg moeten gaan toen ze de kans kreeg. Bloed verzonk onder haar nagels. Het bloed droop in kleine vloeiende lijnen langs de snuit van de teef naar beneden. De eerst geïrriteerde uitdrukking op haar snuit veranderde in een geamuseerde. Een grijns sierde rond haar lippen. Ze zag hoe de teef erachter kwam dat haar zicht er ook onder begon te lijden. Eevy grinnikte, maar maakte er verder geen woorden meer aan vuil. Ze keek toe hoe de teef zich omdraaide en weg strompelde. Ze struikelde een paar keer en Eevy kon het niet laten om haar geamuseerd na te kijken. Ja. Hier kon ze wel aan wennen. Ze hield ervan om anderen te zien lijden, al helemaal als zij het had verricht. Ze hief eens dominant haar kop en haar staart volgde. Ze keek toe hoe de teef de rotsen weer beklom en uiteindelijk uit haar zicht was verdwenen. Eevy keek nog even haar richting in, waarna ze haar kont neer plantte op het zand en haar poot naar haar bek bracht. Ze wou een lik nemen en de roestige smaak van het heerlijke bloed proeven, maar zag toen dat het verdoemde zand zich had gemengd met het bloed. Ze gromde opnieuw geïrriteerd, waarna ze op stond en zich omdraaide. Ook zij liep weer terug en verdween het bos in. Ze schudde haar vacht uit en besloot nooit meer terug te komen bij het strand. Dat verdomde strand.}