IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen





Deel
 

 Peace. -Eevy-

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Vari
Vari
Solitair

Aantal berichten : 4
RPG Posten : 1

Wolf Character
Leeftijd: 3 jaar
Partner: x
Karakter:

Peace. -Eevy- Empty
BerichtOnderwerp: Peace. -Eevy-   Peace. -Eevy- Emptyza okt 26, 2013 7:32 am
Wolven. Sierlijke wezens in verschillende vormen en maten. Rassen die opkunnen tegen de kou van het noorden en rassen die opkunnen tegen de ondragelijke tempraturen in de woestijnen. En hier? Hier zijn de wolven die ertussenin zitten. Natuurlijk zijn hier ook wolven die zich aangepast hebben, maar om het simpel te houden zitten we er allemaal tussenin.

Velen lopen hier nog maar wat rond, roedels zijn nog niet gevormd of zijn nog te klein om een echte roedel te worden. Vrienden groepjes noem ik ze liever. Ik walg ervan, het is niet dat ik het haat, maar dat ik liever alleen ben. Nee, voor mij geen groep wolven om mij heen. IK jaag alleen, ik slaap alleen, ik trek alleen. Nee, ik hoef geen wolven om mij heen. Een vriend of 2 zou wel fijn zijn, maar dan ook echt wolven die niet altijd bij me hoeven te zijn. 2 vrienden die wel bevriend willen zijn maar niet de heletijd bij me willen te zijn. Beetje net zoals ik.

Alleen zijn, heerlijk kan het zijn. Genieten van wat er om je heen zit en luisteren naar wat de natuur naar je fluistert. Wind die rustig met je manen speelt en vele geuren met zich meebrengt voor je neus om mee te spelen. Dode konijnen, andere wolven, gras, de geur van een bos. Heerlijk is het.

Dat is ook de reden dat ik nu hier ben. Het strand, Enkai om precies te zijn. Niet alleen de sterke zeegeur die mij steeds terug trekt maar ook de rust op sommige momenten. Ik hou van rust. De meeste wolven zijn roedeldieren, dat horen we ook eigenlijk te zijn. Maar elk ras, en elke soort heeft zo wel zijn buiten beentjes. Ik mag heir dan nu wel zeggen hoe blij ik er mee ben hoe eenzaam ik ben, maar het heeft ook genoeg nadelen.

Afdrukken van poten hadden al een heel spoor gemaakt in het zand. Alle oude sporen waren gewist door de zee die telkens meer met zich mee trekt. Verschillende zeevruchten waren achtergebleven door het snel terug trekkende water. Ik keer er niet naar uit, ik had al genoeg gegeten en keek liever om me heen. De zon was nog steeds bezig met zijn klim naar boven. Boven de zee hing een roze gloed van de zon terwijl bovenin de lucht het nog donker was. Even stond ik stil om te genieten van wat ik zag.

De zee met zijn schuimkoppen die te vergelijken waren met een kudde paarden. Ze bleven bij elkaar, werden groter en verdwenen wanneer ze op het strand kwamen op basten uiteen wanneer ze ergens tegenaan kwamen. Geel bruin zand dat even verdeelt was door de vorige vloed, een strand dat nu gevuld is met zeevruchten. Een jonge wolf zou hier makkelijk zijn maag kunnen  vullen.

Mijn kop strekte ik van links naar rechts. Enkele knakken klonken waarna ik me vacht uitschudde. Het was weer een simpele prachtige ochtend zonder onnodig geluid. Geen gesprekken over niks, geen wolven die me irriteerden en enkel rust. Ik liep een stukje van de branding af om vervolgens in het nog koude zand te gaan liggen. Ik legde mijn kop op mijn poten en genoot van alles wat ik hoorde. De zee, de vogels, schelpen die tegen elkaar aan klapperde. Ik hield ervan. Maar af en toe, wilde ik wel wat gezelschap.
Terug naar boven Ga naar beneden
Eevy
Eevy
Solitair

Aantal berichten : 195
RPG Posten : 22

Wolf Character
Leeftijd: 3 years & 8 moons
Partner: Trie to trespass the core of my heart, all you'll see is lava.
Karakter:

Peace. -Eevy- Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peace. -Eevy-   Peace. -Eevy- Emptyza okt 26, 2013 5:25 pm

Een nieuw gebied. Alweer. Hoe vaak was Eevy nu al verhuisd en had ze alles moeten opgeven? Waarschijnlijk vaker dan je zult denken. Ze was het dus gewend. Het verdriet dat bij het verlies zat werd minder met elke keer dat het gebeurde. Ze wist hoe ze weer hoop in haar leven kon brengen. Het was moeilijk en het zou zeker ook niet zonder slag en stoot gaan, maar daar deed Eevy het voor. Het leven zou niet leuk zijn zonder knokken. Zonder knokken was haar leven waarschijnlijk nooit een leven geweest. Dan zou ze waarschijnlijk haar hele leven door hebben gebracht in een grot zonder enige daglicht gezien te hebben, als het aan haar moeder had gelegen. Eevy schudde lichtjes haar kop. Die verziekte poedel had het niet verdient om nog zoveel over nagedacht te worden. Eevy had haar immers met veel liefde vermoord, maar de haat voor haar moeder bleef nog steeds door haar aderen razen elke keer als ze aan haar dacht. Gelukkig was dat niet zo vaak meer. Dan moet je niet denken dat haar vader de beste ouder was. Nee. Hij was de bruut die zijn eigen partner verraadde en Eevy trainde om haar te vermoorden. Het was dat Eevy een hekel aan haar had, maar anders had ze het niet gedaan. Dan had hij mooi zijn eigen klauwen mogen vuil maken. Gelukkig had Eevy ook daarop kort haar haat op uit kunnen oefenen, maar haar vader kwam er levend vanaf. Ze is ergens wel benieuwd naar waar hij nu is en of hij überhaupt nog leeft. Opnieuw schudde Eevy haar kop. Ook hij verdiende het niet om nagedacht te worden door haar.

Een snijdende windvlaag kwam haar te gemoed en liet haar opkijken van haar gedachtes. Dat wat ze zag zinde ze niet. Zee. Ze zuchtte. Natuurlijk kwam ze hier weer uit. Terug lopen? Nee. Koppig liep ze verder en liet zo dus uiteindelijk haar poten zinken in het zand. Ze gromde lichtjes toen ze de zandkorrels voelde kriebelen tussen haar nagels, wat ze totaal niet kon hebben. Toch liep ze verder het strand op en al snel werd haar aandacht getrokken bij een mede wolvin die haar te gemoed kwam. Het was slechts nog een kwestie van tijd totdat de wolvin haar zou opmerken. Eevy zette nog een paar stappen, waarna ze haar kont neer plantte in het zand. Zelf had ze allang geen contact meer gehad met andere wolven. Aangezien ze aan het reizen was geweest om een plek te vinden waar ze goed kon overleven en aangezien de wolvin hier was, concludeerde ze dat waar ze nu was aangekomen een goeie plek was om te overleven. Ook al ging Eevy wel ergens anders leven dan de zee, want dat trok ze totaal niet. Ze bleef haar blik behouden op de teef. Ze zou niks zeggen, maar wachtte af en liet het aan de teef over om zich aan haar op te stellen.
Terug naar boven Ga naar beneden
 

Peace. -Eevy-

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Hurricane :: ▲ The West :: .:. Enkai-