Try It Ones More. -Eevy

Onderwerp: Try It Ones More. -Eevy za okt 26, 2013 7:41 pm

FENRIR

Stapje voor stapje, pootje voor pootje. Hij stribbelde zowat, viel een paar keer over zijn ogen poten. Maar Fenrir gaf niet op, hij had het lopen niet echt uitgevonden. Als pup had hij een flinke opdonder gekregen, en sinds dien is zijn evenwichts controle niet helemaal goed. Hij zou erover heen groeien, maar helemaal weg gaan zal het nooit. Fenrir zette beheerst zijn pootjes neer op de grond, en volgde zijn weg. Hij was altijd een onzeker wolfje geweest, hij had het gevoel dat iedereen hem haatte. Dat hij lelijk was wist hij zelf ook wel, maar iedereen om hem heen stampte het er nog even lekker in. Totdat hij Lilith tegenkwam, ze was zo aardig voor hem geweest. Ze accepteerde hem zoals hij eruit zag, zoals hij was. Fenrir had niet een ongewoon karakter of zo, hij was heel rustig en aardig. Maar iets in hem had een knop omgedraaid doordat andere hem de grond in stampte. Hij leerde ermee leven, het te negeren. Maar het deed pijn. Fenrir hobbelde door de bloemen. Nu ging het lopen goed, aangezien hij een pad volgde en rechtdoor liep. Hij bibberde, hij had een dikke vacht wat precies genoeg warmte bood. Alleen miste hij hier en daar wat plukken haar, waardoor zijn ventilatie minder goed functioneerde. Hij bleef dicht tussen de bloemen, die boven hem uit staken zodat hij haast onzichtbaar was. Lilith was het tegenovergestelde van Fenrir, zij was zelfverzekerd mooi en handig. Hij was onzeker, klunzig en niet een van de mooiste. Flynn ging op de rem. Hij liet zich op zijn achterste vallen. Zijn reuk zintuigen concentreerde zich, rook hij vaag het aangename geur van een rottende prooi. Fenrir veerde iets te snel op waardoor hij bijna weer omviel. Maar hij hielt stand. Hij hobbelde verder, hij moest nog even vol houden. Hij liep onbeheerst sneller. Onder een hoopje sneeuw lag het, al helemaal bevroren. Hij groef het karkas onder de sneeuw vandaan. Het rook heerlijk, al was het niet vers. Hier was hij heel blij mee, want hij had al zo’n paar dagen rond gelopen met een lege maag. En in deze tijd van het jaar was het vinden van wat vers vlees haast onmogelijk, dus dit was gewoon pure geluk. Hij zette zijn tandjes in het harde vlees, door zijn hete adem verdween het hardste en kon hij het vlees eraf kauwen. Het smaakte goed. De eerste hap volgde naar meer, gulzig at hij verder. Hij zat nog lang niet vol. Totdat hij een geluid hoorde. Zijn blik was beangstigend. Hij slikte luidkeels, hij dook achter het karkas ’Wie is daar?’ Zijn stem was hoog, en de angst was duidelijk te horen. Waarschijnlijk een wolf die het vlees hardhandig afpakte, of erger nog hun zou vermoorden. De pup was roekeloos tegenover een volwassen wolf.

Onderwerp: Re: Try It Ones More. -Eevy zo okt 27, 2013 10:51 am

Nadat Eevy had geconcludeerd dat het gebied een goede plaats was om te verblijven en dat ze absoluut niet van de zee hield, reisde ze verder om op een nieuw gebied te komen. Het droge zand van het strand zat nog onder haar nagels toen ze haar eerste poten op het eindelijk natte gras neer zette. Het gras was nog wat vochtig van de ochtend dauw en van waarschijnlijk een klein winters buitje. Eevy liet haar blik eens over het gebied heen glijden. Bloemen. Overal bloemen. Eevy kort trok een wenkbrauw op. Ze wist niet dat het mogelijk was dat er in de winter nog bloemen boven de grond heen rezen. Kennelijk waren de wonderen de wereld nog niet uit. Het was hier warmer dan bij de zee, maar nog niet benauwd warm. Nee het was misschien wat aan de koude kant, maar Eevy vond het op zich wel een lekker temperatuur. Ze boorde haar nagels kort in de grond en moest licht grijns bij het voelen van de donkere aarden. Ja, zo hoorde grond te zijn. Hard en donker en los en licht zoals het strandzand. Eevy's grijns verdween haast automatisch bij die gedachte. Ze hield niet zo van het strand, om het even zacht uit te drukken. Ze schudde kort haar hoofd en keek nog eens over het bloemen veld heen. Het leek een lang gebied te zijn en het was maar te betwijfel of hier genoeg eten was om de dag mee door te komen, maar zoals altijd was Eevy weer koppig en spoorde ze zo haar poten aan om in beweging te komen. Na een tijdje lopen kwam Eevy er achter dat er wel degelijk leven was in het bloemen veld ondanks de bloemen zelf. Namelijk hele lieve bijen en andere rot insecten die de hele tijd liefkozend zoemend rond Eevy heen hingen. Geïrriteerd werd ze er zeker van. Ze gromde lichtjes en beet een bij lelijk toe die vervolgens verstandig vluchtte. Ja haar humeur was nu niet meer te zinde en dan kon je beter uit haar buurt blijven. In haar neus begon de geur te prikkelen van een karkas. Een lichte grijns sierde rond haar lippen, waarna ze die likte. Echter rook ze, naarmate dichterbij het karkas kwam, dat er een pup bij was. Ze gromde lichtjes. Had nu al geen zin in zoet gedoe van een pup. Op dit moment zou zij even de pure badass zijn zonder hart. Ze had honger en was geïrriteerd; die pup kon zich beter gedeisd houden. Al snel viel het karkas in haar zicht en zo ook de pup die at van het karkas. ’Wie is daar?’ sprak de pup, nadat hij Eevy had opgemerkt en achter het karkas was gedoken. Eevy liep er heen en bleef voor het karkas staan. Ze boog zich over naar de pup. "Your worst nightmare," sprak ze, waarna ze de pup hardhandig op pakte en weg smeet tussen de bloemen. Ze boog zich vervolgens over naar het vlees en begon er aan te kauwen. Normaal deed ze niet zo met pups, maar haar humeur zinde niet en dan kon iedereen en alles in de stront zakken.

Onderwerp: Re: Try It Ones More. -Eevy zo okt 27, 2013 1:48 pm

FENRIR

Een witte teef verscheen. Fenrir zijn ogen werde groot, aangezien ze volwassen was en dus vele male sterker. Hij ging eigenlijk al uit van het ergste, maar er was misschien een kans dat hij zich er onderuit kon praten of gewoon weg kon vluchten. Al zou hij waarschijnlijk niet ver komen. Zowieso zou hij het karkas moeten opgeven, aangezien hij wel wou blijven leven. Er waren dagen dat hij liever dood wou, maar nog niet. Niet nu in ieder geval. ’Your worst nightmare’ Fenrir slikte luidkeels, zijn ware nachtmerrie zag er wel wat enger uit. Maar misschien dacht hij daar na deze dag wel anders over. Voordat Fenrir kon ontsnappen aan de kaken die op hem afvlogen, had ze hem al te pakken en gooide ze hem de bloemen in. Met een plof kwam hij neer, wat duizelig kwam hij overeind. Hij jankte en zakte door zijn pootje toen hij probeerde op te staan. Opnieuw probeerde hij op te staan om te kunnen vluchtte, maar hij kon niet steunen op zijn pootje. Fenrir maakte zich klein en dook weg tussen de bloemen, in de hoop dat ze hem niet zou zien. En hem gewoon zou laten voor wat het was.

Onderwerp: Re: Try It Ones More. -Eevy ma okt 28, 2013 4:45 pm

_{Het vlees was zijn smaak voor het grootste gedeelte verloren door de kou. Het smaakte naar water, maar vulde wel en daar deed Eevy het voor. Ze kauwde neutraal op het vlees wat eerder van een hinde was geweest. Het bloed van het vlees droop langs haar snuit heen,terwijl ze die kort hief en om haar heen keek. Haar blik bleef hangen op de plek waar de pup was beland. Ze had het niet zo met pups de laatste tijd. Deed haar teveel aan haar verlies denken. Ze hoorde hoe de pup jankte. Ze hoorde het een paar keer aan, terwijl ze zat te eten, maar uiteindelijk kon ze er niet meer tegen. Ze stond op en likte kort haar lippen af. Ze had al het grootste gedeelte van het vlees opgegeten en haar maag was dan ook genoeg gevuld. Ze liep richting de pup, terwijl haar spieren zich aanspande bij elke stap die ze zette. Een bedreigende grom liet ze horen toen ze bij de pup was aangekomen. Vermoorden zou ze hem niet. Nee. Waarschijnlijk ging ze nou iets doen waar ze later spijt van ging krijgen. Ze greep de pup bij zijn nekvel en nam hem mee richting het karkas, daarnaast liet ze hem vallen. "Eet," zei ze beval ze nors, waarna ze op een afstandje van de pup en de karkas neerplofte. Haar moeder instinct was nou eenmaal te sterk geweest. Ze zuchtte kort. Die pup mocht haar maar beter dankbaar zijn.

OOC: Sorry, Eevy kan hem kennelijk niet helemaal de grond intrappen x'D}

Onderwerp: Re: Try It Ones More. -Eevy vr nov 01, 2013 10:40 am

FENRIR

Het geluid van kaken die op elkaar sloegen zorgde ervoor dat hij doodsangsten onderging. Gemalen vlees dat werd doorgeslikt. Het zorgde voor een honger gevoel, maar hij kon niet en mocht niet terug gaan. Enkel verstoppen en hopen dat ze hem niet vond. Daar hoopte hij niet te veel op, want zijn puppy geur was sterk aanwezig. Hopelijk overheersende de bloemen en de vlees geur zijn geur. Maar het zat hem nooit mee, dus dat zou deze keer ook wel niet zo het geval zijn. Fenrir kroop heel stilletjes verder van de teef, en van het karkas. Plots hoorde hij een grom achter zich, echt de tijd om zich te realiseren dat ze achter hem stond had hij niet. Hij werd al opnieuw bij zijn nekvel gegrepen en opgetild, hij slaakte een korte jank van schrik. Maar stribbelde niet tegen, dat had toch geen zin. Eenmaal bij het karkas liet ze hem vallen, opnieuw schoot er die verschrikkelijke pijn door zijn achterpoot. Hij piepte en zakte door zijn achterpoot heen, maar hij bleef sterk want hij wou niet dat de teef hem als zwak zag. ’Eet’ Hoorde hij haar stem. Fenrir twijfelde eventjes, want hij dacht dat dit misschien wel een val kon zijn. Een test ofzo. Maar toch deed hij wat ze opdroeg, hij scheurde kleine stukjes vlees af. Het zat weinig meer vlees aan, maar genoeg voor hem. Hij keek kort om hoe ze afstand van hem nam en neer plofte. Fenrir at het karkas niet helemaal op, hij zat al vol. Hij twijfelde wat hij nu moest doen. Wat onzeker kroop hij onderdanig en in elkaar gedoken op de witte teef af. Onder haar kwispelde hij onderdanig en maakt hij zich laag, waarna hij de onderkant van haar bek likte. Een onderdanige positie. ’Bedankt.. ‘ Mompelde hij zachtjes waarna hij op zijn rolde en zijn buik toonde.

Onderwerp: Re: Try It Ones More. -Eevy vr nov 01, 2013 12:11 pm

_{Eevy keek naar de pup. Hij leek te twijfelen. Eevy snapte wel waarom. Zijzelf zou ook twijfelen als ze de pup was, maar toch moest de pup nu het karkas aanvaarden dat ze hem had geschonken. Anders zou het te onbeschoft overkomen en kon Eevy's humeur zo omslaan. De pup leek dit ook te beseffen en deed wat Eevy hem op droeg. Hij begon in kleine beetjes vlees van het karkas af te scheuren en at het vervolgens op. Eevy trok onzichtbaar een wenkbrauw op, aangezien het weinig vlees was wat de pup at, maar ze liet die gedachtes al snel varen: de pup moest immers zelf weten hoeveel hij ervan at. Pups aten toch minder dan een volwassen wolf, wat logisch was.
Na een tijdje leek de pup klaar te zijn met eten. De hele tijd had Eevy haar blik op de pup gehouden en zag nu dat hij weer twijfelde. Eevy trok kort een wenkbrauw op en voelde hoe lichte nieuwsgierigheid toenam. Waarover twijfelde hij? Ze volgde de pup met haar ogen, terwijl hij dichterbij kwam. Ze keek hem kort aan. Hij had een onderdanige houding aan genomen. Laag, onderdanig, kwispelend, begon hij de onderkant van Eevy's bek te likken. Een onderdanige houding. ’Bedankt.. ‘ mompelde hij zachtjes, waarna hij zich op zijn zij rolde en zijn buik toonde. Eevy voelde irritatie opkomen. Lich grommend kwam ze overeind. "Hou op!" snauwde ze naar de pup. Die pup moest nog zoveel leren dat het haar irriteerde. Ze keek hem kort nijdig aan, waarna ze zichzelf beval om te kalmeren. Ze ging weer liggen en richtte zich opnieuw op de pup. "Als je je zo zwak opstelt red je het niet lang in deze wereld," sprak ze op een rustige, nietszeggende toon naar de pup. Ze zuchtte licht. Eerst wou ze nog veel afstand nemen van de pup. De pup zorgde ervoor dat haar moeder instinct terug kwam en haar zwakte weer terug kwam, maar ze kon nu eenmaal de pup niet negeren als het zo overduidelijk was dat hij niet zou overleven als hij zo bleef door gaan. Ze besloot haar vijandigheid en karakter wat te laten varen en haar moeder instinct wat meer over te laten nemen. "Het spijt me wat ik eerder heb gedaan," zei ze en meende haar woorden. Ze duidde hierop het weg werpen. Ze had er ook spijt van. Een pup pijn doen is laag, heel laag. "Heb je ergens pijn?" vroeg ze aan hem, terwijl ze hem wat onderzoekend aan keek. Ze kon hem nou eenmaal niet negeren. Haar zwakte voor hem was te groot.}

Onderwerp: Re: Try It Ones More. -Eevy za nov 23, 2013 12:15 pm

FENRIR

Zoveel spanning dat zijn lichaampje trilde. Ook gedeeltelijk door de kou, en het feit dat zijn huid werd blootgesteld door de stukken waar vacht miste. Het leven was hard en zeker voor Fenrir. Iets wat voor hem normaal was, hij wist niet beter. Hij kende niet anders. Zijn ademhaling was ruw door de klap die hij had gehad. Bij iedere beweging die hij maakte deed zijn poot ongelooflijk veel pijn. Maar pijn wende, en dat wist Fenrir door ervaring. En zwakte betekende nog meer pijn, dus hij negeerde het feit en liet zich onderdanig over aan de teef. Fenrir schrok toen de teef overeind kwam, ’Hou op!’ Fenrir schoot overeind en duikte in elkaar. Hij begreep het niet. Onderdanig was toch wat ze wou? Dat was de houding die een pup zoals hij moest geven aan een hogere rang wolf. Fenrir las haar nijdige ogen maar hielt zich stil. Hij ontspande zich iets toen ze weer kwam te liggen. Fenrir bleef zitten voor haar en keek iets naar boven, maar hij keek haar niet aan. ’Als je je zo zwak opstelt red je het niet lang in deze wereld,’ Fenrir begreep het niet. Was er nog een andere houding voor pups naast onderdanig?! ’Ik.. ik.. begrijp het niet’ Mompelde hij zachtjes. Fenrir was goed in het lezen van houdingen, en hij zag dat de teef haar agressie liet zakken en zich vriendelijk maar duidelijk optornende aan hem. ’Het spijt me wat ik eerder heb gedaan’ Haar worden waren duidelijk gemeend. Maar Fenrir bleef wantrouwig. Hij had vaak genoeg meegemaakt dat iemand zich vriendelijk opstelde maar uiteindelijk hem afwees en neer haalde. ’Heb je ergens pijn?’ Geen zwakte, herhaalde hij in zichzelf. Fenrir was een snelle leerling. ’Nee..’ Zijn stem bitten, terwijl hij tegen de pijn in beet.

Onderwerp: Re: Try It Ones More. -Eevy za nov 23, 2013 7:31 pm

_{De pup was geschrokken van haar plotselinge uitbarsting: begrijpend. ’Ik.. ik.. begrijp het niet’ sprak de pup wat licht angstig. Eevy zuchtte en wou het uitleggen, maar besloot eerst haar verontschuldigingen te bieden aan de pup. Hij mocht zich vereerd voelen, aangezien ze dat niet vaak deed. Eevy ging weer liggen en vroeg hem of hij ergens pijn had. Ze had hem eerder zien strompelen en had hem een paar keer door zijn poot zien gaan, helemaal goed zag het er niet uit. ’Nee..’ sprak de pup. Een verraste uitdrukking schoot kort over haar snuit heen. Ze zag hoe hij zijn pijn probeerde te verbergen. Eevy glimlachte licht. Hij was een sterke. Zachtjes pakte Eevy de pup op en legde hem neer tussen haar voor poten. Langzaam aan begon ze aan de poot te likken, die volgens haar pijn deed. Veel zou het niet helpen, maar waarschijnlijk zou het de pijn wel wat verlichten. Voor echte genezing zouden ze een rivier op moeten zoeken. Eevy hief haar kop weer en keek de pup aan. "Als je jezelf onderdanig op stelt, straal je zwakte uit. Als je zwakte uitstraalt, zou je als eerste een slachtoffer worden. Je moet nooit, ik herhaal nooit, een slachtoffer worden. Jij bent de leider van je eigen leven en van je eigen spel. Een loser zijn is zwak, wees de winnaar van je spel en stel je sterk op, zodat anderen bang voor je zullen zijn en je met rust zullen laten. Een leven zonder zwakte en verliezen klinkt goed, niet? Dan zou jij al het eten krijgen, de macht over anderen en zullen anderen zich zwak opstellen voor je," legde Eevy haar woorden van eerder uit met een lichte glimlach. Die pup liet haar veranderen in de zorgzame moeder die ze eerder was. Ze probeerde zich er eerst nog er tegen te verzette, maar had zich er nu bij neer gelegd. Ze boorde haar ogen licht in de zijne. "Wees zwak en je gaat dood. Wees sterk en je zult een eeuwig leven leiden," sprak ze de woorden doordringend uit. De woorden had zijzelf ooit gehoord van haar vader en het had haar geholpen om sterker en slechter te worden. Ze hoopte dat ook bij deze pup voor elkaar te krijgen.}

Onderwerp: Re: Try It Ones More. -Eevy vr nov 29, 2013 3:26 pm

FENRIR

Zijn oortjes wiebelde naar voren. Het was op een één of andere manier fijn om naar haar te luisteren, in tegenstelling tot eerst was haar stem nu zacht en vriendelijk. Fenrir kwam te zitten, en zijn ogen keken groot vol van interesse naar de teef omhoog. ’ Als je jezelf onderdanig op stelt, straal je zwakte uit. Als je zwakte uitstraalt, zou je als eerste een slachtoffer worden. Je moet nooit, ik herhaal nooit, een slachtoffer worden. Jij bent de leider van je eigen leven en van je eigen spel. Een loser zijn is zwak, wees de winnaar van je spel en stel je sterk op, zodat anderen bang voor je zullen zijn en je met rust zullen laten. Een leven zonder zwakte en verliezen klinkt goed, niet? Dan zou jij al het eten krijgen, de macht over anderen en zullen anderen zich zwak opstellen voor je’ Het werd hem allemaal zo duidelijk. Alsof er een knop in hem omging die hem vertelde dat het tijd was te veranderen. Maar voor veranderingen is tijd nodig, het kwam met de dagen. Maar Fenrir voelde dat het zover was. En deze teef zou daar voor zorgen. Het was een soort zesde zintuig, die hij niet in de hand had en af en toe gebeurde. Alsof een stem zij wat er zou gaan gebeuren. Al was het nooit zeker. Fenrir zij niks, maar zijn vastberaden uitdrukking vertelde genoeg. ’ Wees zwak en je gaat dood. Wees sterk en je zult een eeuwig leven leiden,’ Fenrir keek weg. ’Ik zal sterk zijn..’ Zijn woorden zacht maar met zekerheid. Misschien was het tijd op te gaan, zijn leven verder te leiden met deze vreemdeling. Alsof het zo had moeten zijn. Fenrir zijn goudgele ogen gleden weer naar de teef. ’Mijn naam is Fenrir’ Hij keek recht in de ogen aan. Deze keer niet onderdanig. Al hielt hij in zijn achterhoofd dat hij een pup was, en deze teef hoger dan hem stond. Maar onderdanig was voor zwakkelingen, en dat was hij niet meer. ’Zullen we gaan?’ Vroeg hij, zijn stem nog steeds vol zekerheid.

» Peace. -Eevy-
» Age Of Oppression. -Eevy
» Enternal black [Eevy]

Try It Ones More. -Eevy

Try It Ones More. -Eevy

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen