_{Haar nagels kraste kort over de ijskoude grond, terwijl ze de eerste stappen zette in de grot. De grot was bijna met een laag ijs bedekt, waardoor het binnen nogal koud was. Gelukkig had Eevy nog altijd die dikke. warrige, witte vacht die de meeste kou buiten hield. Ze liet haar blik eens over de binnenkant gaan van de grot. Toen haar blauwe kijkers eenmaal gewend waren aan het donker registreerde ze de grote ijspegels die boven aan het plafond hingen van de grot. Water drupte op een regelmatige wijze naar beneden en zorgde voor een klein melodietje in de grot. Eevy irriteerde zich er ietwat aan. Dit word niet overnachten in deze grot. Nu kon ze nog kijken waar die ijspegels terecht kwamen als ze vielen. Ze zou zich niet echt veilig voelen als ze hier ging slapen. Ze zuchtte geïrriteerd. Ze had nou net gehoopt hier te kunnen overnachten, aangezien ze al een lange tocht had gemaakt en zo snel geen andere grot was tegen gekomen. Ze snoof de geur eens op en de geur van een andere teef kriebelde in haar neus. Haar neusvleugels trilde kort, waarna ze haar poten begaf richting de geur. De geur leidde haar naar een gang van de grot. Ze trok kort een wenkbrauw op. Ze keek de gang in en zag dat daar de ijspegels minder waren. Dus daar zou ze wel kunnen overnachten. Ze twijfelde kort. Ze wist immers niet hoelang de gang was en waar het naar toe zou leidden, maar ze was te koppig om op te geven en liet zo haar poten in beweging komen. Ze liep de gang in, terwijl haar nagels soms over de grond heen kraste en een irritant gepiep liet horen. Eevy's oren flikkerde kort door het geluid, maar ze stak er verder geen aandacht aan. Haar blik was vooral naar voren gericht en ze hield haar aandacht bij wat ze kon verwachten. Ze merkte wel dat de lucht hier warmer was dan in de voorkant van de grot. ’Verdomme’ Eevy's oren draaide direct in de richting van het geluid en al snel volgde haar massieve kop. In een reflex trok Eevy haar lippen op. Niet als een bedreiging. Nee. Het was meer voor haarzelf dat ze niet meer op de teef haar geur had gelet en zo niet door had gekregen dat de teef in de buurt was. Eevy schudde kort haar kop, waarna ze haar volle aandacht op de teef richtte, die haar waarschijnlijk wel had horen aankomen door het gepiep van haar poten. "Ook hallo," sprak Eevy neutraal naar de duisternis, aangezien het geluid vanuit een zijgang was gekomen die Eevy eerst niet had opgemerkt. Ze was niet meteen vijandig tegen de wolf, aangezien zich die nog niet had laten zien. Maar ze was ook niet van plan om zelf uit te vogelen hoe de wolvin eruit zag. Nee. Ze bleef staan waar ze stond en wachtte op antwoord. Kreeg ze dat niet, dan was het snel afgehandeld en liep ze weer gewoon verder.}

_{Eevy liet zich door ijspegels leiden naar een, wat zei dacht, warmere plek. Echter was ze nog niet eens zolang aan het lopen, in de eindeloos uitziende gang, toen ze geluid hoorde uit een zijgang. Duidelijk een andere wolf. Een teef zei haar neus. Eevy trok haar ogen tot spleetjes en tuurde in de duisternis om enige vormen van de teef te zien. Na enige tijd turen wende haar ogen aan de duisternis en kon ze al snel de teef registreren. Ze had een witte vacht, net zoals zijzelf. Eevy trok kort haar kop op en liet haar blik van de teef afglijden. Ze keek naar voren, waar Eevy van plan was heen te gaan. ’Wat brengt jou hier op zo’n donkere koude plek als deze?’ hoorde ze de teef zeggen vanuit de zijgang. Eevy richtte haar massieve kop richting de teef en liet haar blik op haar vallen. Eevy kon het soms moeilijk hebben als anderen persoonlijke vragen aan haar stelde of zich bemoeide met dingen die hen niks aan gingen. Eevy liet nogmaals haar blik over de teef heen gaan. Ze probeerde haar in te schatten. Ze leek op een wolf die uit verschillende hoeken kon stappen. Dat deed Eevy haar nekharen een beetje rijzen. Het ging als een reflex en zonder het te weten. Eevy deerde zich er niet aan en liet het waar het voor was. Ze besloot te gaan zitten en plantte haar kont neer op de ijskoude ondergrond. Een stilte was alweer gevallen. Stilte was niet iets wat Eevy erg vond en ze wou het ook niet zozeer doorbreken, maar de teef had haar een vraag gesteld en Eevy was in een bui dat ze er antwoord op zou geven. Ze grijnsde licht, waarschijnlijk zou de grijns niet opvallen in de duisternis. "Ik probeer een plek te vinden om de nacht door te brengen. Ik gok dat het verder de grot in warmer is," antwoordde ze naar de waarheid en ze knikte kort de richting in waar ze heen wou gaan. Ze richtte zich weer tot de teef. Eevy ging er vanuit dat zij ook haar vragen zou stellen. "En waarom zit jij daar? T'is daar behoorlijk koud ,niet?" vroeg Eevy op een neutrale toon. Het was niet dat ze enige medelijden toonde naar de teef. Nee, ze vond het raar dat de teef daar zat, terwijl het verder de grot in warmer was.}