Knight.

Zijn poten raakte de aarde snel aan en zorgden ervoor dat hij zich weer kon afzetten om verder te rennen. Knight’s borstkas ging hard op en neer, zijn adem zorgde ervoor dat er wolkjes in de donkere lucht ontstonden.
De gure, koude wind glipte door zijn vacht heen en omhulde zijn lichaam zonder enige moeite. Rillingen ontstonden over zijn lichaam. Een korte grom vloog over zijn lippen heen. De reu kreeg honger door al die kou en hoopte op een maaltijd die te laat zou zijn gaan reizen naar warmere gebieden. Spieren rolden over de gewrichten van de reu zonder enige moeite.

Na enige tijd rook de reu een spoor. Een spoor van enigszins overgebleven wild. Het water stond hem al ver in de bek. Op een zacht drafje ging hij de geur achterna. Zijn gedachten waren wild, welk dier zou hij hier treffen. Welk dier zou zo dadelijk over zijn tong heen glijden.
Zijn tong gleed eens over zijn bovenlip heen. Knight probeerde zo stil mogelijk te zijn voor hij zijn prooi zou willen aanvallen, om zo de verrassing aanval zo perfect mogelijk te laten zijn. De reu boog door zijn poten heen, klaar om binnen enkele seconden aan te vallen.

{&Lilith}

TAG: LILITH, PREDATOR, KNIGHT | WORDS: 202 | NOTES: ONLY LILITH & KNIGHT

lilith.

Met een kleine zucht keek de pup om zich heen waarna ze haar pootjes uitrekte. Knight had haar gecommandeerd om hier te blijven omdat hij even iets belangrijks moest doen, serieus wat was belangrijker dan haar? Verveeld liet ze haar achterwerk op de koude vloer neerploffen waarna ze de omgeving nog eens goed in zich opnam. Kort bleef haar blik hangen op een of ander groot beest dat in de verte aan het grazen was. Nieuwsgierig krabbelde ze onhandig overeind waarna ze zich naar dat beest toesnelde en vervolgens een paar meters voor hem halt hield, wow hij was groter dan ze dacht. Kort slikte de pup zenuwachtig waarna ze haar zwarte pluisstaartje over de grond liet schuiven, wat als ie haar pijn ging doen? Met grote ogen keek ze naar het gewei van het grote bruine beest en zag het ding naar haar kijken waardoor ze enkele stappen achteruit zette en geen enkel woord meer door haar strot kon krijgen. Voorzichtig schudde de pup haar kopje waarna ze met haar oren platgedrukt naar het beest keek en zich vervolgens razendsnel omdraaide. Ja de benen nemen was misschien zwak maar dood wilde ze dus echt nog niet.

Uitgeput kwam Lilith na een poosje tot stilstand en drukte haar neus tegen de grond aan waarna ze goed de geur voor zich probeerde te nemen. Wacht die geur was gewoon van Knight, ze had hem gewoon gevonden! Enthousiast trippelde Lilith verder en zag haar grotere broer verscholen in het gras liggen kijkend naar zo een eng beest. Dat was hij aan het doen? Een beest bekijken in plaats van haar, dacht het niet. Beledigd snelde Lilith zich naar hem toe en ging vlak voor hem zitten. "Haai broer, wat doe je?"Vroeg ze tenslotte maar met een glimlach op haar snuit en keek haar broer verwachtingsvol aan.

tag: Knight& A creepy animal | words: 307 | notes: x blah

Knight.

ZNog heel even, een paar seconden en … . Knight was klaar om zich af te zetten voor zijn glorieuze sprong, tot dat er een klein mormel in de weg zat. En daar ging het malse stuk vlees voorbij. Zo snel mogelijk weg bij hen uit de buurt. “Haai broer, wat doe je?”
Meteen was zijn humeur omgedraaid en keek hij enorm chagrijnig voor zich uit. “Goedemorgen mormel.” Gromde hij eens kwaad en stond op. Met zijn staart omhoog, hoger dan normaal, liep hij geïrriteerd van zijn plaats vandaan. Wat moest dat mormel nu weer van hem.
Had hij haar eindelijk eens ergens gedumpt, om van haar af te zijn, kwam het weer naar hem toe. Alsof het een mug was, beter gezegd een virus. Knight stampte zijn poten diep in de aarde onder hem en blies zijn adem hard uit. Als ze nu eens haar wolvenbek los zou trekken, dan zou Knight haar een uitbrander van hier tot een Muntanya geven. Wat dacht ze wel niet. Hem storen voor hij had aangevallen en had gegeten.

Nu kon de reu weer op zoek gaan naar enig wandelende verse voedsel in Silain. Al was het voor hem nu weer een vraag hoe hij van het mormel dat de naam Lilith droeg en zijn jongere zusje was, af kwam. De reu was diep in gedachten verzonnen om op enige oplossingen te komen.
Hij moest hij zou binnen nu en een uur eten en van haar af komen. Tenzij ze haar mond kon houden, stil kon zijn en vooral zijn hapje niet zou verjagen. Misschien kon hij haar dat eens duidelijk maken. Plots stond de reu stil en ging rustig zitten. De zwarte reu zette zich op de grond en keek haar aan. “Jij kan vast en zeker je mond niet houden, stil zijn door niets te laten kraken en het voedsel aan te vallen.” Een kleine gemene grijns kwam rondom zijn bek te staan.

TAG: FOOD, IRRITATION | WORDS: 322 | NOTES: EEN BEETJE SAAI, I GUESS