Wolf Character Leeftijd: I'd been dropped here 3 years ago. Partner: You wanna say no. It ain't gonna work. But then you fumble your words. Just let the fire burn, burn girl. You're running out of reasons. Karakter:
Onderwerp: Change my mind, please {Sioux} vr nov 01, 2013 8:19 pm
Knight.
Knight was van zijn vervelende mormel achtige puppy zusje afgekomen. Hij had dr ergens in het zuiden gedumpt, al kon je eerder zeggen acher gelaten met de opdracht tot duizend te tellen. Al zou ze hem zo weer terug vinden door zijn geur te volgen. En dan dat o zo beruchte spel van dr. Daar kon hij zich zo aan irriteren, elke keer dat verstoppertje spelen. Mooi niet dat hij er op in ging. Elke keer liep hij gewoon verder tot ze weer bij hem was, hem in had gehaald. Dat beest was gewoon niet te stoppen. Alsof het de verkeerde energie van de wereld had gekregen. De overvrolijke, bijna goed achtige wolf. Mokkend ging Knight ergens liggen. Hij leunde met zijn hoofd op zijn poten en keek eens om zich heen. Blijkbaar was hij bij de warmwaterbronnen aangekomen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij eens om zich heen en zag allemaal apen naar hem kijken. “Is het te zien?” Grommend sprong hij op en liep verder weg.
De reu draaide eens met zijn ogen en nam de omgeving eens in zich op. Hij heel even afleiding nodig hoe hij Lilith kon leren hem eens met rust te laten. Of misschien ook niet. Misschien moest hij maar eens de tijd van zijn leven beleven. Het leek hem eerder een beter idee. Met een plofje, liet de reu zich op de grond zakken. De losse sneeuwbestanddeeltjes vlogen de lucht in en dwarrelden weer als veertjes op de grond. De apen hielden hem nog steeds in de gaten, waardoor hij eens met zijn ogen rolde. “Whatever.” Mompelde hij eens tegen zichzelf en keek de andere kant eens op. Hij had echt dringend afleiding nodig. Knight moest op andere gedachten worden gebracht, anders redde hij het niet tot de avond, dan was de irritatie al weer vrij snel terug.
Haar ogen waren zo gesloten dat ze net door haar wimpers heen kon kijken waar ze liep. Instinct was sterk aangespannen, ze focuste zich op de verharde paden en ijzige vlaktes van kou en vocht. Eerder bewandeld en achter gelaten. Vele wolven en prooi. Sioux opende haar ogen meer, maar kneep ze weer iets dicht toen er koude lucht in sneed. Uiteindelijk dwong ze zichzelf om haar ogen open te houden, ze was geboren in nog koudere streken dus dit was vrijwel niks. Haar ogen moesten maar gewoon wennen, net als het proces van stijve spieren die soepeler werden naarmate ze haar reis gaande hielt. Haar nagels lieten sporen achter in het ijs die ze bewandelde. Een krassend geluid die echode in de verte. Ze had nog een lange weg te gaan, tijd om te passeren had ze niet. Er viel hier amper te jagen, en ze had al 4 dagen niet gegeten. Ze had prooi nodig om verder te kunnen gaan. Maar Sioux wist ook dat als ze energie zou stokken in het jagen naar prooi, ze snel zwakker zou worden. Aangezien ze ook haar energie moest stoppen in het warm blijven. Of te wel, de enigste optie was om een warmer gebied op te zoeken, en daar hopelijk een karkas te vinden of zelf te kunnen jagen op een makkelijke prooi. Sioux haatte het om op deze onnodige manier zwak te zijn. Kort hielt ze stil, ze voelde een aanwezigheid. Haar ogen vierde omhoog. ’Niet nu’ Fluisterde ze zachtjes. Maar het was te laat, voor haar bevond zich een zwarte reu. Haar leeftijd, liggend op de grond. Nu ze zichzelf zichtbaar had gemaakt kon ze niet ongemerkt weg komen. Sioux liep op de vreemdeling af, met haar staart en kop op neutrale hoogte. ’Hallo’ Sprak ze net zo neutraal toen ze voor de reu stilhielt. Haar blik gleed over de vreemdeling heen, ze bleef wantrouwend maar toch ook nieuwsgierig.
