wat vooraf ging

'Beer. Een beer had me aangevallen, uitgehongerd vermoed ik. En omdat hij me van plan was op te eten heb ik terug gevochten. De beer is nu hoogstwaarschijnlijk dood. Dit bloed is van mn aanvaller.'' Had de reu op haar eerdere vraag geantwoord. Misschien was het waar, misschien ook niet. Ze was nou eenmaal het soort dat eerst pas keek voordat ze het geloofde, al kon het evengoed waar zijn. 'Wie heb ik eigenlijk tegenover me?'' Had ze haar gewoonlijke ondervraging gevolgd. De wildkleurige reu had meteen geantwoord. 'Vox. Vox is de naam, en somiggen noemen me ook wel BearKiller.' Een snel antwoord is meestal of waar of goed ingeprent. Ze had een vermoeden dat deze waar was. Waarom zou hij liegen over zijn naam? Echt een rede was er niet om je naam te veranderen volgens haar. Misschien kon je een slechte reputatie hebben maar dat was toch niet zo moeilijk om te veranderen? En dar BearKiller gedeelte, nou daar had ze meer twijfels over. Misschien was die naam gegeven door vrienden, roedelleden of door zichzelf samen met een overgrote ego. Die laatste optie sloot ze zeker niet buiten. 'En wie is de zilveren wolf hier voor me?' Voordat ze antwoorde volgde ze zijn bewegingen terwijl hij ging liggen. Zelf bleef ze haar positie aanhouden. ''Ik draag de naam Bleaz.'' Zei ze simpel, al had ze een oprechte hekel aan die naam. Het klonk deels zwak maar had een duistere achtergrond. Het klonk haar als please, als een stervende wolf dat woord uitspreekt klinkt het als het haar naam, Bleaz. Dus deed ze het er maar mee. Weer borrelde haar eeuwige nieuwsgierigheid en onrustigheid op. ''Wat is eigenlijk de rede dat onze paden kruisen? Ben je hier met een rede?'' Ze liet haar harige staart eens zwiepen en keek de wolf, Vox genaamd, nablijvend aan. Weer bedacht ze zich wat te doen met deze reu. Ze kon hem als gesprekspartner gebruiken of charmeren, dat was ook altijd leuk. Zeker omdat hij zelf ook niet al te lelijk was, Zo bleef haar gedachten spinnen.

'Wat is eigenlijk de reden dat onze paden zich kruisen? Ben je hier met een reden?' zei de zilveren wolf met de naam Bleaz nieuwsgierig. Ze zwiepte even met haar staart en keek hem nadenkend aan. Vox stond nu recht en liep met grote naar het meer. Hij ging in perfectionele jachthouding staan en perfect op het moment dat een zilveren vis met veel gespetter uit het water schoot sprong Vox soepel omhoog en stak zijn gespierde poot uit. Vox gaf een rake klap tegen de vis die nog in de lucht zweefde waardoor deze zilveren vis perfect in zijn open muil terecht kwam. Vox liep weer terug naar Bleaze en legde de inmens grote vis voor zich neer. 'Ik kwam hier om verschillende redenen. De vis, ooo wat heb ik een honger!' zei Vox met een grote vriendelijke glimlach op zijn snuit. Vox duide snel met behulp van zijn poot de zilveren dode vis aan en vervolgde zijn verhaal. 'Verder kwam ik hier om uit te rusten van.het gevecht, het betekent niet dat ik geen echte wonden heb dat ik niet uitgeput kan zijn. En verder kwam ik hier omdat dit mijn lievelingsgebied is.' zei Vox eenvoudig. Meestal was Vox niet zo voor onbekende maar deze keer lapte hij het gewoon aan zijn laars. Eu.. Poot. Vox scheurde met zijn scherpe tanden de vis in 2 en schoof de andere helft richting Bleaze. Hij wou immers niet hebzuchtig ofzo overkomen en de zilveren wolf over hem zag er ook niet zo dik uit als je in de beste zomers zou zijn. Zelf was Vox ook niet erg dik, en hij had meer spieren dan vet. Vox smulde van zijn stuk vis en begroef de restjes onder de grond, dit was om beren te vermijden. Vox wist immers als geen ander dat beren maar al te graag restjes van vis aten, en dit dan ook op imens grote afstanden konden ruiken. Vox had even geen zin in zo'n uit zijn klote gewassen teddybeer. Vox stond rustig op en sprong met een behendige boog op een steen. Hij ging op zijn zitvlak zitten en keek naar het glinsterende oppervlak van het water dat even zilver kleurde als de pels van Bleaz. *Dammit, niet aam.denken Vox! Er is nog tij nog plaats voor zo'n soort gedachtem.* verbeet Vox zichzelf al denkend. 'Het is toch eigenlijk wel speciaal, het leven.' zei Vox. 'Zie het maar als dit meer. Als je er een steentje op laat vallen ontstaan er kringen. En deze kringen breiden zich steeds meer uit. Uit elke kring ontsaat een andere kring. Net zoals het leven. Als er iets gebeurt, een gebeurtenis valt in je leven zoals een steen dat het water raakt. Deze gebeurtenis verspreid zijn gevolgen waaruir weer andere gevolgen en gebeurtenissen ontstaan.' Sprak Vox terwijl hij een steentje in het water liet vallen. Met zijn poot wees hij de kringen op het wateroppervlak aan. 'Net zoals deze kringen' Zei hij. Hij sprong af de steen en keek Bleaze ontspannen aan. 'Dat is de reden waarom ik hier ben' had hij ontspannen en vruendelijk gezegd. 'Waarom ben jij hier eigenlijk?' Vroeg Vox nieuwsgierig aan de zilveren wolf.

Ze keek met naar voren gestoken oren toe toen Vox een vis ving. 'Verder kwam ik hier om uit te rusten van het gevecht, het betekent niet dat ik geen echte wonden heb dat ik niet uitgeput kan zijn. En verder kwam ik hier omdat dit mijn lievelingsgebied is.' Bleaz maakte een kort geluidje als teken dat ze luisterde. ''Zelf geef ik de voorkeur aan de kou.'' Het was best logies, ze was niet voor niks een noordse wolf. Haar gedachten werden onderbroken toen Vox de heft van de vis naar haar toe schoof. Verbaast keek ze op, waarna ze knikte en zich op de vis richtte. Normaal zou ze nooit voedsel van een ander hebben aangenomen aangezien ze zich dan als een aaseter voelde, zwak. Maar ze zou uitzondering maken om beleeft voor te komen, misschien schoot ze er nog wat mee op. De reu was eerder klaar dan zijzelf. Al etend volgde ze zijn bewegingen toen hij op een steen ging zitten. 'Zie het maar als dit meer. Als je er een steentje op laat vallen ontstaan er kringen. En deze kringen breiden zich steeds meer uit. Uit elke kring ontstaat een andere kring. Net zoals het leven. Als er iets gebeurt, een gebeurtenis valt in je leven zoals een steen dat het water raakt. Deze gebeurtenis verspreid zijn gevolgen waaruit weer andere gevolgen en gebeurtenissen ontstaan.' Ze luisterde met aandacht en stond op waarna ze de graten van de via bedekte met een laag zand. Met een lenige sprong nam ze weer plaats op haar rots. ''Diepgaand.'' Zei ze enkel. Toen Vox een steentje in het water liet vallen keek ze naar de kringen die het voortbracht. 'Net zoals deze kringen' Ze keek op in de donkere ogen van de reu toen ze zijn blik op haar gevoelt had.'Dat is de reden waarom ik hier ben.Waarom ben jij hier eigenlijk?'' Nonchalant zwiepte ze met haar staart en keek hem kalm aan. ''Wat ontdekken, wat jagen. Niks bijzonders. Al moet ik toegeven niet zo'n gesprekspartner tegen te komen.'' Ze legde haar kop op haar poten en staarde naar het water.

"wat ontdekken, wat jagen. Niks bijzonders. Al moet ik toegeven niet zo'n gesprekspartner tegen te komen" Zei Bleaz, de zilveren wolf. Bleaz legde haar kop op haar poten en staarde naar het water. Vox liet even zo'n vermaakt charmant lachje zien en volgde Bleaz voorbeeld. 'Yep, ik heb eigenlijk al een hele tijd geen wolf meer gezien tot nu dat ik jouw tegenkwam' Vox was niet zo'n wolf die direct vriendschap sloot, een gesprek begon of zelfs maar een woord tegen een ander zei. Zijn leven bestond voornamelijk uit jagen, slapen, rennen, en met beertjes vechten. Soms voor de lol, soms op leven en dood. Een stilte volgde. Vox wist niet wat hij nog moest zeggen. 'Er is niet meer zo veel prooi te vinden, vind je ook niet? Ik merk dat steeds meer en meer het voedsel verdwijnt. Straks hebben we niet genoeg voedsel meer en dan komen er misschien conflicten bij de wolven. Als dat zou gebeuren dan ben ik weg ze. Ik zoek wel ergens voedsel, ik ben niet voor geweld om voedsel' Zei Vox denkend aan de keer dat er een conflict ontstond tussen zijn broer en een onbekende hongerige wolf. Die dag stierf Vox enige overgebleven familie lid. Vox gooide weer een steen in het water. 'Op een dag, lang geleden stierf mijn enige familie lid. Mijn broer Leon door zo'n conflict om voedsel. Zijn kringen hielden daar op en hebben zich nooit meer verder kunnen uitspreiden..' Zei Vox nadenkend in zichzelf 'Sindsdien moest ik mezelf zien te redden' zei Vox met een glimlach. 'Heb jij nog levende familie leden?' vroeg Vox nieuwsgierig. 'Je moet het niet zeggen als het je bijvoorbeeld zwaar valt of als het privé is' Voegde Vox er al glimlachend aan toe. 'Het leven is nou eenmaal niet altijd even makkelijk.' Voegde Vox er zachtjes aan toe. Vox legde zijn hoofd weer neer en keek weer naar het glinsterende oppervlak van het meer en gooide weer een steentje in het water dat de kringen voortbrang en wegvoerde naar de horrizon.

Haar afdwalende blik ontmoete de charmante lach van Vox. Alsof het haar niks deed legde ze haar oren opzij en keek weer naar het water. Toch had het een zekere indruk achtergelaten. 'Yep, ik heb eigenlijk al een hele tijd geen wolf meer gezien tot nu dat ik jouw tegenkwam' Ze knikte begrijpelijk. Het was voor haar ook al een tijdje geleden geweest, tot haar eigen spijt ze had graag wat levens beëindigt om wat verveling tegen te gaan. 'Er is niet meer zo veel prooi te vinden, vind je ook niet? Ik merk dat steeds meer en meer het voedsel verdwijnt. Straks hebben we niet genoeg voedsel meer en dan komen er misschien conflicten bij de wolven. Als dat zou gebeuren dan ben ik weg ze. Ik zoek wel ergens voedsel, ik ben niet voor geweld om voedsel' Kort keek ze op. Haar ogen boorde in die van hem, er lag iets achter dit en ze wou weten wat. ''Ja, het vermindert snel. Al deren die conflicten me weinig, persoonlijk vind ik die gespannen sweer wel wat hebben. In het noorden hebben we meer herten dan klein voer dus vaak beginnen de zwakkere wolven samen te werken voor hun eten.'' Haar toon was simpel en uitleggend, je kon horen dat ze minachting had voor die zwakkere wolven. Weer gooide Vox een steen het water in, ze keek naar de kringen. 'Op een dag, lang geleden stierf mijn enige familie lid. Mijn broer Leon door zo'n conflict om voedsel. Zijn kringen hielden daar op en hebben zich nooit meer verder kunnen uitspreiden..'' Dat lag er dus achter, een dode broer. Nou, als hij in zo'n gevecht gestorven is was hij vast niet sterk genoeg geweest. Dus het verlies was niet al te groot. . 'Heb jij nog levende familie leden?' vroeg Vox nieuwsgierig. 'Je moet het niet zeggen als het je bijvoorbeeld zwaar valt of als het privé is' Voegde Vox er al glimlachend aan toe. 'Het leven is nou eenmaal niet altijd even makkelijk.' Ze ging verliggen zodat ze Vox aan kon kijken. ''Als jong ben ik weg gegaan toen mijn ouders waren aangevallen, wie weet zijn ze dood, wie weet leven ze nog. Mijn nestgenoten zijn met mij meegegaan maar al snel heb ik me van hun pad verlost en ben ik mijn eigen weg gegaan. De meeste zullen vast gestorven zijn door het strenge weer, misschien leven er nog een paar.'' Haar toon was onverschillig, alsof de mogelijke dood van haar familie haar niks deed. Het was oprecht, die wolven hadden niks om haar gegeven dus waarom zij wel voor hun? Weer kwam een stilte. ''Reis je nu geheel alleen? Of zorg je nog voor andere?'' Misschien had hij wel pups of een partner om voor te zorgen.

"Reis je nu gehl alleen? Of zorg je nog voor andere?" Vroeg Bleaz. 'Geheel alleen. Geen pups of partner. Al sinds men broer dood was. Normaal ben ik niet voor sociaal zijn. ' zei Bos na den kent. 'En jij? Ook geheel alleen of heb je partner en mischien zelfs pups?' Ergens hoopte Vox dat Bleaz geen partner had. ' heb jij nog wat meegemaakt?' Vroeg Vox niewsgierig. Hij verzette zich en keek in Bleaz zilveren ogen. Weer voelde hij de klik en glimlachte charmant. Een ge ritsel klonk uit de struiken achter Vox 'Dammit..' Bos sport grommend recht en we beerstormde uit de struiken. Recht op Bleaz af. 'Waarom wil je haar nu?' Gromde Vox verward. En hij ging dwars tussen de Beer en Bleaz staan. 'Dubelle Dammit!' Gromde vox toen hij de beer herkende terwijl deze naar Bleazen Bos stormde. 'heey teddybeer.' Zei Vos met een glimlach toen ho zag dat deze beste en oog miste en een liteken op zijn rug droeg. 'Dit is Teddybeer. Zie je dat oog? En dat liteken? Dat heb ik als cadeautje gegeven.' Zie Vox tegen Bleaz. En Bos vloog op de beer.haalde uit en beet. Al snel vloeide er wat bloed van de beer.

'Geheel alleen. Geen pups of partner. Al sinds men broer dood was. Normaal ben ik niet voor sociaal zijn.'' Ze gaf enkel een kort briesje als antwoord. 'En jij? Ook geheel alleen of heb je partner en misschien zelfs pups?'' Een grinnikend geluid ontsnapte uit haar keel waardoor haar normaal kille uiterlijk brak. Toen ze nog half na lachend op keek lag het plezier nog kort in haar blik. ''Zoals je zelf net al zei, ik ben tevens niet zo van het sociaal wezen.'' Weer kwam er een charmante glimlach van de reu af en ze dwong zichzelf om niet weg te kijken. Wat dacht ze wel niet in zich zelf? Kom aan Bleaz, vervrouw jezelf. Je weet zelf maar al te best dat hier alleen maar moeilijkheden van kwamen. Er stak een geritsel op vanuit de struiken waarna een beer op haar af stormde.  'Dammit..' Hoorde ze naast zich terwijl ze behendig opsprong en even minachtend naar de beer keek. ''Wat heb ík je misdaan waarom je zo naar me toe stormt?'' Weer hoorde ze Vox 'Waarom wil je haar nu?' Ze spitste haar oren naar voren. Pardon? Heb ik een memo gemist? Is dit een datingsshow geworden? Toen Vox voor haar sprong wou ze al wat zeggen maar zijn stem onderbrak haar woorden  'Dit is Teddybeer. Zie je dat oog? En dat litteken? Dat heb ik als cadeautje gegeven.'' Een kort geluid verlier haar keel toen Vox op de beer sprong en hem aanviel. Zelf gaf ze even een felle grom van minachting ''Vox toch, waar zijn je manieren? Nooit gehoord van dames eerst?'' Ze keek hem even beschuldigend aan waarna ze nonchalant met haar staart zwiepte ''Voor deze keer zal ik je vergeven omdat je het hoffelijk bedoelde, maar weet dat ik best voor mezelf kan zorgen.'' Ze was weer haar vertrouwde zelf toen ze langs de achterhand van de beer liep en hem daar snel beet. Bij de beet kwam wat van zijn dikke pels los en kleurde haar bek al rood. Ze week uit voor de tegenaanval en maakte gebruik van haar lenigheid om de aanval aan de andere kant weer te herhalen. Schade richtte ze niet veel op maar zo'n opgefokt beest wat kwellen was altijd leuker dan het simpel te doden.

Vox hoorde dat Bleaz iets tegen hem zei. ''Vox toch, waar zijn je manieren? Nooit gehoord van dames eerst?'' Bleaz keek hem even beschuldigend aan. waarna ze nonchalant met haar staart zwiepte ''Voor deze keer zal ik je vergeven omdat je het hoffelijk bedoelde, maar weet dat ik best voor mezelf kan zorgen.'' Vox moest even lachen. 'Komt voor elkaar.' Zei hij met gespeelde onderdanigheid waarna hij weer een reepje pels en vlees van de schreeuwende beer trok.Bleaz liep langs de achterhand van de beer en beet hem daar snel. Bij de beet kwam wat van zijn dikke pels los en kleurde Bleaz bek al rood. Ze week uit voor de tegenaanval en maakte gebruik van haar lenigheid om de aanval aan de andere kant weer te herhalen. Vox keek goedkeurend toe terwijl hij nog eens zijn tanden in de beer zijn poot boor. Een nieuw cadeautje. Vox sprong af de beer die nu doodsbang weg liep. 'Haha, eigen achuld dikke teddybeer bult' zei hij nongalant. 'Dat hebben we dan goed opgelost.' zei Vox nongalant tegen Bleaz terwijl hij zijn vacht aflikte van het bloed. 'Ik ben niet erg verwond, en jij?' vroeg hij behoedzaam, bang dat ze hier misschien agresief zou reageren.

'Komt voor elkaar.' Had Vox gesproken waarna hij zich weer op de beer had gericht. De beer trok zich na enige tijd terug. 'Haha, eigen schuld dikke teddybeer bult' hoorde ze Vox zeggen. Zelf mompelde iets over dat dat beest voor zijn grote nog aardig laf was. 'Dat hebben we dan goed opgelost.' zei Vox nonchalant tegen haar terwijl hij zijn vacht aflikte van het bloed. Ze liep zelf naar het water toe en liet haar snuit erin zakken. De koude stroom vloeide het bloed weg waarna ze opkeek naar Vox terwijl hij weer iets zei 'Ik ben niet erg verwond, en jij?' Geïrriteerd zuchtte ze en liep naar Vox toe. Toen er nog maar een paar centimeter tussen hun verwijdert was stopte ze. Met een straffende ijzige blik boorde ze in zijn ogen. ''Schat, hoe vaak moet ik het nog zeggen. Ik red me wel.'' Haar toon was sterk en streng waardoor ze liet zien dat terug antwoorde niet het beste idee was. Daarna keerde ze om waardoor haar staart in zijn gezicht vloog. Ze deerde zich er niet aan en ging weer liggen op haar rots. Haar vacht glansde in de zon terwijl ze haar ogen sloot. Alsof ze deze wolf niet eens kende was ze weer op haar hoede en stond ze klaar om op te staan en aan te vallen.

Geïrriteerd zuchtte ze en liep naar Vox toe. Toen er nog maar een paar centimeter tussen hun verwijdert was stopte ze. Met een straffende ijzige blik boorde ze in zijn ogen. Vox wist wat er nu zou komen.''Schat, hoe vaak moet ik het nog zeggen. Ik red me wel.'' Haar toon was sterk en streng waardoor ze liet zien dat terug antwoorde niet het beste idee was. Hier twijfelde Vox niet aan. Ze zag eruit alsof ze hem elk moment kon verscheuren. Daarna keerde Bleaz om waardoor haar staart in zijn gezicht vloog. Vox keek haar nongalant aan. Hij deerde zich er niet aan. Ook Bleaz deerde zich er kannelijk niet aan en ging weer liggen op haar rots. Haar vacht glansde in de zon terwijl ze haar ogen sloot. Alsof ze deze wolf niet eens kende was ze weer op haar hoede en stond ze klaar om op te staan en aan te vallen. Dit was goed te zien aan haar lichaamshouding. 'Wat jij wilt' liet hij zacht mompelend in zichzelf zijn nederlaag blijken. Het kon hem maar weinig schelen. Hijzelf was ook zo'n type. Hij ging naar het water en sprong erin om zijn vacht te bevrijden van dat plakkerige rode teddybeer spul. Hij zwom behendig weg van de kant, tuurde naar het oppervlak en stak met opengesperde mond zijn kop in het water. En kwam weer boven met een glinsterend spartelende vis die hij snel dode. Vox sprong weer uit het water en schudde zich flink uit. Goed op lettend dat hij de zilveren wolf niet natmaakte. Ze was al chagerijnig genoeg. Hierom moest Vox even kort lachen en hij sprong in een Dichtbijzeinde boom. Hij ging liggen op een lage tak en smeet eenstuk vis naast Bleaz. Of ze het nou wou eten of niet kon hem niet schelen. Hij had honger dus hij at. 'Als je de vis niet wilt hoec je hem niet opteten. Of je hem nu wilt of niet, hij ligt er toch' zei hij overschillig terwijl hij zijn vis smakelijk opat

Gelukkig voor hem liet Vox geen tegenspraak duiden. Nu lag ze dus in volle rust op haar geclaimde rots. Ze hoorde de geluiden van water maar keek niet op. Pas toen ze een geluid naast zich hoorde stak ze haar kop omhoog 'Als je de vis niet wilt hoef je hem niet opteten. Of je hem nu wilt of niet, hij ligt er toch' Haar oren stonden omhoog en vingen het geluid op, maar ze zag hem alleen nog niet. Na even wat rondkijken vond ze Vox verrast in een boom. ''Hoe kom je-'' Ze schudde even haar kop ''Laat maar...'' Haar blik gleed nu naar de vis die naast haar lag ''Je kan best goed vissen hé?'' Liet ze zwak horen. Daarna nam ze zich het genoegen met het zoute vlees. Zelf had ze het weinig. Waarschijnlijk zou dit nog zwaar op de maag gaan liggen.

Bleaz keek Vox verast aan toen ze hem in een boom vond. Vox grinikte zacht. Al sind hij klein was keken wolven en andere dieren" verrast op als hij in een bom zat. Zo speciaal? "Hoe kom je-" Bleaz stopte in haar zin. Ze schudde even met haar hoofd "Laat maar.." Bleaz blik gleed naar de vis die naast haar lag.'Klimmen. Een eitje voor mij. Al sinds mn puppytijd. Erg handig' Zei vox met een glimlach al licht maar niet gemeen grinnikend. "Je kan best goed vissen he?" vroeg Bleaz zwakjes. Ze begon de vis op te eten. 'Nja. Bijna elk beest eigenlijk. Maar vissen is zowat n specialiteit zal ik zeggen.' Zei Vox nongalant. Hij sprong behendig naar beneden en lande zacht op het mos bij de boom. Hij liep naar het meer en dronk wat water een slang schoot naar zijn neus maar Vox kon hem nog net op tijd wegslaan met zijn poot. De slang verdween weer het water i en kronkelde sierlijk weg. 'Achterlijke slang, had je maar sneller moeten zijn é stuk slangenleer' zei Vox vol minachting. Vox dronk verder en het water dat wegstroomde kleurde al snel rood van het bloed. Het begon licht te regennen. Vox zuchte en keek met een glimlach naar de lucht. 'Het gaat stormen. Flink stormen' zei hij. Een witte flits verlichte de donker wordende lucht en het begon nog harder te regenen.

'Klimmen. Een eitje voor mij. Al sinds mn puppytijd. Erg handig' Ze zwiepte met haar staart. Nog steeds had ze het er niet op als iemand hoger stond als zijzelf. ''Zelf kan ik ook wel klimmen, gebergten. Geen bomen.'' Ze begon over zijn viskunsten waarna ze zichzelf te goed aan de vis. Toen ze klaar was duwde ze het in het water waardoor het een donkerrood werd voordat het weer wegtrok. 'Nja. Bijna elk beest eigenlijk. Maar vissen is zowat n specialiteit zal ik zeggen.'' Zelf was vissen niet haar beste vak, ze kon het wel maar niet zo goed als deze reu moest ze toegeven. ''Ik jaag vaker op grote prooien. In het noorden heb je er meer nut aan.'' Tot haar eigen geluk sprong Vox uit de boom. 'Achterlijke slang, had je maar sneller moeten zijn é stuk slangenleer' Ze keek op en zag nog net een slang weg glibberen. Een binnen pretje maakte haar weer wat meer ontspannen. ''Dieren hebben wel wat tegen jou hé?'' De regen voelde ze nouwelijks op haar dikke vacht maar de verandering in de luchtdruk voelde ze zeker. 'Het gaat stormen. Flink stormen' Een grijns maakte haar tanden zichtbaar toen ze naar de bliksemschicht keek. ''Dat lijkt er meer op.'' De regen koelde haar prettig af, ze stond op en liep naar Vox toe. Ze gaf hem een flinke duw tegen zijn schouder met als doel dat hij in het water terecht zou komen, of te minste om zou vallen.

"Dieren houden niet van jou precies é" zei Bleaz al plagen. 'Pffft, je moest is weten' zei Vox met een grimas terug. Er verscheen een grijns op de tanden van de zilveren wolf toen ze de bliksemschigt zag. "Dat lijkt er meer op" zei Bleaz. 'Yep' murmelde Vox instemend. Bleaz stond op en gaf Vox een flinke duw tegen zijn schouder. Vox had dit niet verwacht en viel met een lichte plons in het water. Hij grinikte binnesmonnds wat al snel als een flinke lach uitbreide. Hij sprong soepel uit het water en schudde zijn middellange bruine haren uit, goed op lettend dat hij Bleaz niet al te nat maakte. Je weet maar nooit dat ze agresief uit de hoek kon komen. 'Zo, dan ben ik al aardig nat nog vóór het echt begint te regenen. ' Zei hij met een Grimas. Weer verscheen er een witte flits aan de hemel. Die insloeg in een boom die nu in 2 was gespleten. De boom stond nog na brandend zo'n 70 meter ofzo van de 2 wolven af. 'Wow, dat was n goeie' zei hij terwijl hij naar de volgende flits in de donkere hemel tuurde. Het luide gedonder volgde al snel. Vox bleef de vele bliksemschigten uitdagend aankeken die zo nu en dan de hemel lieten oplichten. Al snel begon het flink te stortregenen. 'Fijn, nu word ik nóg natter. Nou ja, ik was ook nog niet nat genoeg é' zei Vox met een grijns tegen de de hemel. Waarna het nóg harder begon te regenen.

'Pffft, je moest is weten' Ze grijnsde lichtjes waarna ze Vox het water in duwde. Met een brede grijns wachtte ze tot Vox het water uit was. 'Zo, dan ben ik al aardig nat nog vóór het echt begint te regenen. ' Bleaz grijnsde en sprong over Vox heen, haar achterpoten op zijn rug afzettend. ''Zie je, ik help je gewoon met wennen.'' Ze ging comfortabel op haar steen zitten en keek niet eens op naar de nu brandende boom. ''Vox, was dat niet die ene boom waar je hiervoor in zat?'' Haar toon was plagend en uitdagend. Ze draaide op haar rug en keek naar de het donkere siluet boven haar. Na nog wat felle flitsen en wat diep gebrom begon de regen te verergeren. 'Fijn, nu word ik nóg natter. Nou ja, ik was ook nog niet nat genoeg é' Daarbij werd de regen nog erger. ''Vox, hou je mond nu maar. Ik word steeds natter hé?'' Niet dat ze het erg vond. Ze hielt met heel haar hard van dit strenge weer. Van de bliksem en het vuur. Kort sloot ze haar ogen waarna een dikke druppel op haar snuit viel. Gelijk draaide ze om en nieste ze. Fijn, ze had zo'n rotte hoge nies. Ze snoof even uit en keek naar het water, dat het schouwspel van de lucht reflecteerde.

Bleaz grijnsde en sprong over Vox heen, haar achterpoten op zijn rug afzettend. Deze keer stond Vox wel stevig en bleef hij gewoon staan. "Zie je, ik help je gewoon met wennen." Zij Bleaz waarna ze weer ging zitten op haar steen. Vox liet een lach zien. "Vox, was dat niet die boom waar je hiervoor in zat?" Bleaz  zei het met een plagende en uitdagende stem. 'Zou kunnen, dan heb ik wel veel geluk denk ik he. Anders was het lekkere gebraden wolf op het spit vanavond.' zei Vox grappend. "Vox, hou je mond nu maar. Ik word steeds natter hé?" Zei Bleaz met gespeelde ergernis. 'Tuurlijk mijn beste zilveren wolf, het zou niet nog eens gebeuren.' zei Vox plagend met een ontspannen glimlach. Een dikke druppl viel op Bleaz snuit, ze draaide om en nieste hoog. Ze snoof even en keek naar het water dat het hele gebeuren reflecteerde. Vox lachte zachtjes. en ging op zijn steen niet ver van Bleaz steen zitten. Ook viel er nu een dikke druppel of Vox neus. Vox niesde en schoot direct in de lach. Vermakend. 'Pfffft. Die druppels kietellen zo é' Zei Vox al lachend. terwijl de regen vele kringen maakte op het oppervlak van het meer.

~sorry: flut.