Vox zat met volle maag in een boom. Ja, ja hoort het goed; in een boom. Vox kon uitstekend goed klimmen en jagen en het was dus een eitje de laagste takken van de bomen te bereiken, deze takken waren.ideaal om een nietsvermoedende prooi te besluipen.van.bovenaf, even uit te rusten of zoals Vox het graag deed; domme beren die hem bedreigen aanvallen. Weer had Vox problemen gehad met zo'n beer. Hij had een verzwakt hert gevangen in de bossen.en een beer had de pech een gevecht met de gespierde Vox aan te gaan.om het vlees van.de gedode hert. Maar Vox was niet van plan geweest de dikke tedybeer zijn hapje tegeven en het was al een bloedig gevecht geweest. Vox was om even uit te puffen in een boom gesprongen en lag nu lachend oo een lage tak naar de beer te kijken die hem grommend na joeg. Jet hert lag ook op een tak, buiten het bereik van de pluizige teddybeer. Er liep een flinke stroom bloed uit een snee die Vox had veroorzaaktop de rug van de beer. Een groot liteken dat dwars over een lege holte waar een.oog hoorde te zitten sierde het gizicht van.de kolosale beer. Dees liteken was een cadeautje van Vox geweest van hun vorig gevecht. De wind woei door Vox haren die golvden als een onstuimige zee. Vox stond recht en keek de beer recht in de ogen aan. Genoeg geamuseerd, nu werd het tijd voor het echte werk. Vox zette af vanaf de tak en belande boven op de beer. De beer brulde en stijgerde als een op hol veslaagde stier. Maar Vox hield moeiteloos vast met zijn stevige klauwen. Vox zette zijn blinkende messcherpe tanden in de nek van de beer en gaf een.stevige ruk. De vacht gaf mee maar de rest bleef zitten. De beer brulde het uit. Vox zette opnieuw zijn tanden in de nek van de teddybeer en gaf een.nog stevigere ruk. Een groot rood bloederig stuk huid en spier gaf mee. De beer vi bewusteloos in elkaar. De beer zou het wel overleven en kreeg er een souvenirtje bovenop. Een kale plek in zijn nek en ook een heel stuk eruit. Vox liep triomfantelijk weg van de beer en sprong sierlijk in zijn boom. Hij klauwde iets verder naar boven tot zijn tak en begon van het hert te smullen. Toen Vox klaar was sprong hij weer op de bosgrond en liep een eindje weg. De wind joeg door zijn lange haren en liet zijn pooten zweven. Vox ging wat verderop liggen op een stuk heerlijk zacht mos, ontspamdw totaal en luitserde niewsgierig naar de vele geluiden van het drukke bos. Een takje knapte achterhem. Vox kek verschrikt om, dit had hij niet zien aankomen. Een andere wolf stond enkele meters van hem vandaan.

Geruisloos bewoog de bruine reu zich voort door het bos. Zijn oren waren opzoek naar ook maar het kleinste beetje geluid in zijn omgeving. Elk geluid had een betekenis en boodt nieuwekansen maar ook nieuwe gevaren. Zijn vuurachtig gekleurde ogen gleden door zijn omgeving en terwijl hij zijn pas iets versnelde, kon hij er alleen maar aan denken hoe vreemd dit woud wel niet was. Eerst had het een lekker temperatuurtje, toen was het warm en klef en nu kwam dat lekkere temperatuurtje weer langzaam terug. Raar bos. Echt raar.

Zijn bruin/oranje oren vingen na een tijdje een paar interessante geluiden op. Of voor hem klonk het interessant. Zijn ogen vonden niet heel lang daarna een bruine beer die naar een wolf in een boom zat te graaien. Alayta trok een wenkbrauw op. Apart plaatje dit. Niet elke dag kwam je een wolf in een boom tegen. Vooral niet eentje die zijn prooi mee omhoog had gesleept. Dacht die stommeling een kat te zijn? De wolf bleef een tijdje staan kijken naar wat die vreemdeling allemaal uitspookte en hoe hij de beer aanviel tot deze uiteindelijk neerviel. Alayta snoof afkeurend. Heel knap hoor, beertjes lastig vallen.

Nadat de wolf weer terug in de boom was geklommen, besloot de reu nog eventjes te wachten tot hij er weer uitkwam voor hij naar de wolf toeliep en zijn geweldige entree maakte. "Kiekeboe~" zei hij, de laatste lettergreep lang uitrekkend. De geniepige, ietwat angstaanjagende toon in zijn stem paste totaal niet bij de speelse woorden. Een klein listig glimlachje sierde zijn gezicht terwijl hij zijn gelaat op enkele centimeters afstand van die van de wolf hielt. Na een paar seconden nam hij weer afstand en draaide hij zich richting de bewusteloze beer. "My my, that ain't really nice of ya," zei hij met zijn kenmerkende manier van spreken.


Belg, flut.
iPad posten zijn niet mijn beste cx