Toen de reu zich verplaatste keek ze meteen om naar hem. Ze was niet geinterreseerd dus wou ze gewoon rustig verder lopen. Tot de reu voor haar kwam te staan. "Schoonheid, je gaat me toch nu al niet verlaten?" hoorde ze zijn stem spreken en luisterde naar zijn poten die dichterbij kwamen dus stopt ze met lopen. Ze draaide zich naar hem toe zodat hij hoe dan ook niet achter haar terecht zou komen. Ze vertrouwde reuen als dit gewoon niet achter zich. "ligt eraan, wat zou me tegen moeten houden?" vroeg ze kalm en bekeek hem even. Hij was groot zwart en ze moest toegeven toch best gespierd. Maar ze was niet bang voor hem, ze zou geen idee hebben waarom ze ooit bang voor hem zou moeten zijn. "Je uitstraling heeft nog maar net mijn ogen bereikt" sprak hij. Hoe was te ver om hem met een klap te raken, niet dat ze dat van plan was maar daar lette ze op. De blik in zijn ogen, de manier waarop hij zich liet zien en de manier waarop hij praatte, dat wees allemaal op zijn karakter een typische versierder. Goed, dan kon ze zeker met hem spelen. Toen hij ging zitten grijnsde ze even. "Mag ik ook nog de naam van dit oogstrelende wezen weten?" vroeg de reu. Haar grijns bleef op haar snuit en ze wachtte heel even. En zoals ze al had gedacht stelde hij zich inderdaad voor. Skoll. Ze liep kalm naar hem toe, spelen was leuk. "Zeg Skoll, weet je zeker dat je de naam van dit wezen zou willen weten, het is niet zo mooi hierbinnen" fluisterde ze zacht op kille toon in zijn oor. Maar toch streek haar staart even over zijn borstkas toen ze weer een stukje van hem afstapte, gewoon om hem te pesten. "Try harder next time" sprak ze zacht en keek hem recht aan. Wat hadden reuen toch met groot zijn, elke reu die ze ontmoette was zo groot. Haar kop draaide zich van hem af en draaide zich om.

''Mijn gezellige persoonlijkheid?'' begon hij. Ze keek hem droog aan, daar moest hij gewoon zelf nee op antwoorden. Alsof zij ooit voor iemands gezellige karakter ergens bleef, als hij dat dacht dan was hij echt niet goed. ''Nee, waarschijnlijk niet.'' antwoorde hij er heel slim op. Even keek ze hem recht aan, hopend dat hij haar toch een goede reden zou geven voor het verdoen van haar tijd. ''Mijn charmes zijn vast ook geen goede rede, of wel?'' ging hij door. Ze zuchtte even. [/b]”Goed geraden”[/b] antwoorde ze kalm. ''Ik denk dat er dan niks is om je tegen te houden'' zei de reu en ze keek even om. Hij had dus haar tijd verdaan om slappe versiertrucjes op haar uit te proberen. Nou okey, dan kon zij ook net zo goed gaan spelen met hem. Toen ze hem gevraagt had of hij het zeker wist dat hij haar naam wou weten en had gezegd dat het niet zo mooi was daarbinnen antwoorde hij : ''Ik weet het zeker, en zo slecht kan het daarbinnen ook weer niet zijn. Niet met zo'n uiterlijk.' Ze keek hem even aan, niet wetend wat ze ervan moest denken. Ze hield er niet van als mensen haar niet zo slecht noemde. Ze kon daar echt niet tegen, ze was klein enzo maar ze kon ze duidelijk laten zien dat de duivel haar kant koos. Ze was bereid om nu gewoon weg te lopen. ''But, come on. Look at yourself. Can'n let that walk away, can I?'' sprak de reu waarschijnlijk nog op de vraag wat haar tegen zou moeten houden. ”Ofcourse you can” zei ze zacht op een liefelijke toon. . ''Stay here darling, if you wish we can just talk. You probably have a great personality.'' zei hij waarna hij ging liggen. Even keek ze om, maar als ze weg zou lopen zei ze toch weer zover kunnen lopen om een soortgelijke idioot op haar pad te vinden. Ze zou aannemen wat op har pad lag en dat was nu een gesprek met deze reu. Well, ze had toch niets beters te doen vandaag. Ze draaide zich weer naar de reu en ging zitten en sloeg haar staart om haar poten. ”Well, say something then” zei ze en keek hem recht aan. Ze had geen idee wat ze moest verwachten. Of hij die flirtacties zou opgeven.