IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen





Deel
 

 Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Owyn
Owyn
Solitair

Aantal berichten : 67
RPG Posten : 4

Wolf Character
Leeftijd: 3,8 years
Partner: I wanna hide the truth, I wanna shelter you, but with the beast inside there's nowhere we can hide. Your eyes they shine so bright, I wanna save their light. I can't escape this now, unless you show me how.
Karakter:

Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Empty
BerichtOnderwerp: Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}   Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Emptydo nov 07, 2013 7:03 pm



Owyn



Met grote krachtige passen liep de reu door het bloemenveld heen. De kleur die de bloemen gaven waren overweldigend en de reu vroeg zich echt af hoe hij hier in godsnaam terecht gekomen was. Owyn haatte bloemen, haatte de zoete geur die ze afgaven, hun kleuren en vrolijkheid. Nors staarde hij voor zich uit terwijl de zwakke takjes onder zijn nagels vertrapt werden. Je zag precies een spoor van hoe de reu gelopen had, en dat maakte hem vrij weinig uit. Iedereen mocht weten dat hij hier geweest was, iedereen mocht weten dat zijn tocht hier doorheen gekomen was. Zijn tocht.. Maar naar wat? Eigenlijk wist de grote reu dat zelf nog niet eens. Want hij zocht niks, had niks nodig. En hij was te trots om ook maar toe te geven dat hij iets miste in zijn leven. Iets waar vele wolven naar snakte, waar ze aan onderdoor en kapot gingen. Maar hij hield zichzelf ijzer voor dat hij dat niet nodig had. Hij had er al zijn hele leven mee door gebracht en kijk hier. Hier stond hij dan, een hardstikke sterke, grote, knappe en trotse reu. Misschien was hij koud, emotiloos en kill. Maar hij stond er. Had alles overleefd. En damn, hij had heel wat geleden en mee gemaakt in zijn leven. Maar alles had hem gemaakt tot wat hij was. Liefde. Liefde was het geve waar veel wolven naar snakte. Maar hij, nee. Het woord 'liefde' stond niet in zijn woordenboek. Hij had dat al lang achter zich gelaten, dat gevoel. Diep weggedrukt, diep verstopt in een minie deeltje van zijn hart. En het was tot nu toe alleen Eevy gelukt daar te komen, in dat kleine puntje in zijn hart. Het plekje waar al zijn gevoelens zich bevonden. De ijsblauwe, killen kijkers van de reu gleden langzaam en walgend over de vele bloemen heen. Er leek geen eind aan dit veld te komen, hij kreeg er letterlijk gewoon hoofdpijn van. Zoveel 'mooiheid' en vrolijkheid, geluk en liefde in één stom veld geplakt. Nee, gaf hem maar een donkere en kille plek. Ergens waar de zon te bang was om door te schijnen, ergens waar het zo koud was dat zelfs het sneeuw het koud had. Ergens waar hij alleen kon zijn. Maar alsof dit bloemenveld nog niet genoeg was liet een geur zijn neusvliezen trillen. Zijn oren groeven zich nog dieper in zijn nek en zijn rugharen kwamen automatisch overreind. Owyn zag er uit als een flinke, groffe jongen en dat uiterlijk gebruikte hij graag om anderen te inponeren. Want zeg nou zelf, hij was geweldig. Iedereen kende hem, kende zijn reputatie en iedereen ging hem uit de weg. Tenminste, de gene die slim waren. Enkele kaankoppen hadden meerdere malen hem met de grond gelijk willen maken, maar het was nog niemand gelukt. Hij had in zijn leven zo veel gevochten, maar hij stond nog steeds op zijn gespierde poten. En niemand die hem daar van af kreeg. Naar mate hij verder doorliep werd de geur sterker. En hij herkende de geur: Rai. Maar zijn houding veranderde niet. Deze teef kwam al te dichtbij, was op het deurtje van het afgesloten kistje in zijn hart aan het bonken. Maar Owyn liet haar niet toe. Ze mocht dat plekje niet bereiken, hij mocht niet nóg een zwakke plek hebben. En bovendien, hij had haar niet nodig. Zodra zijn ijsblauwe kijkers haar gepost hadden grijnze hij kort. "Kijk eens aan, wat een aangenaam gezeldschap." Gromde hij laag en kill. Zoals zijn stem altijd klonk, zoals zijn stem gewoon was. Dominant liep hij door, op haar af. Hij grijnsde nog steeds, hoewel zijn ogen kil en donker stonden.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Rai
Rai
Solitair

Aantal berichten : 63
RPG Posten : 6

Wolf Character
Leeftijd: 3,5 years
Partner: I will suck your blood out of your body and eat your bones.... Yes, I'm such a cuteey
Karakter:

Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}   Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Emptydo nov 07, 2013 7:50 pm
De twee gekleurde ogen keken even rond over het gekleurde en begroeide veld. Het irriteerde haar ogen. Die kleuren waren de vel en die geuren waren veel te sterk. Ze walgde ervan, ze kon er zo van over haar nek gaan. Ze stond nu nog aan de rand maar ze moest om een beste omweg maken of erdoorheen gaan om het donkere gebied te bereiken. Weetje, soms moest je iets opofferen om iets te kunnen krijgen. Haar oren schoten in haar nek toen haar eerst poot een bloem raakte. Nee, ze hield hier echt gewoon niet van, al de bloemen. Maar ze liet zich niet kennen en liep gewoon nors door. Ze mocht dan wel niet de grootste zijn maar je kon duidelijk aan haar zien dat als je nu een slecht woord tegen haar zou zeggen dat wel eens je laatste woord zou kunnen zijn. Haar poten verpletterde de bloemen onder haar poten terwijl haar ogen in haar nek bleven liggen. Als ze ging rennen leek het alsof ze vluchtte voor iets dus dat zou ze ook niet doen. Daarbij mocht iedereen zien waar ze had gelopen. Ze sloopte elk bloempje waar die op haar pad ging komen. Haar ogen keken geirriteerd voor zich uit, niet eens kil of emotieloos, nee gewoon geirriteerd. Iedereen mocht weten dat als ze ook maar een ding hoefde te zeggen om haar als vijand te krijgen. Er dat alleen maar door die rotbloemen. Nou ja, en zichzelf natuurlijk. Ze had een natuurlijke aanleg voor haat. Ze kon er niet veel aan doen, niet dat ze dat wou. Even kort keek ze om zich heen, het enige wat ze zag waren felle kleuren en stipjes van de bijen die boven de bloemen kwamen. Die beesten waren enkel leuk als ze andere wolven staken. Dan kon ze om ze lachen maar als ze zo bij die bloemen zaten walgde ze van die beesten. Ze snoof de geur op, de bloemen irriteerde haar echt mateloos maar ze rook er nog een geur bij. Een geur die ze niet op zijn plaats kon brengen omdat de bloemen gewoon de overmacht maakte. Toch bleef ze stug verder lopen, niet bang voor wat ze tegen zou komen. Enkel toen ze dichterbij kwam rook ze hem: Owyn. Heel even gingen haar oren omhoog en keek ze lichtelijk zoekend om zich heen. Tot ze zijn vorm al door de bloemen zag walsen. Ze grijnsde even licht toen hij dichterbij kwam en legde haar oren weer in haar nek. Die bloemen irriteerde haar zo vreselijk erg. "Kijk eens aan, wat een aangenaam gezeldschap." begon hij te praten tegen haar. "Zeer aangenaam" antwoordde ze en keek hem recht aan. "En Owyn, wat doe je in dit prachtige veld?" sprak ze op een sarcastische veld. Ze hield hier echt niet van. Ze pakte een bloem met haar bek en gooide die op hem. Even grinnikte ze, af en toe gedroeg ze zich als een pup, heel af en toe. Normaal was ze serieus. Ze draaide zich weg van hem om een stukje weg te lopen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Reganto
Reganto
Solitair

Aantal berichten : 27
RPG Posten : 3

Wolf Character
Leeftijd: 4 cold winters
Partner: ____ please enter your name on the line.
Karakter:

Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}   Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Emptyvr nov 08, 2013 6:08 pm



Owyn



Het was alsof er een bom van geuren en kleuren was ontploft en hier in dit veld terecht was gekomen. Vreselijk, vond de reu het. Het was ook niks voor Owyn om hier rond te dwalen, maar hij zal toch moeten wilde hij heel Hurricane onveilig gemaakt hebben. Want dat was waar de reu goed in was, dingen terrorizeren. Hij werd dan ook vaak 'the death terrorist' genoemd en hij was er trots op. Maarja, waar was hij nou niet trots op aan zichzelf? Hij vond zichzelf geweldig, wat hij ook wel heel duidelijk uitstraalde. Veel wolven konden dat niet uit staan, zijn zelf vertrouwen. Maar daar zat hij echt niet mee. Geweldig, perfect, krachtig, gevaarlijk, awesome. Dat waren de woorden die door zijn hoofd gingen als hij aan zichzelf dacht. En deze jongen dacht nogal vaak aan zichzelf. Arrogant werd het vaak genoemd, Owyn noemde het simpelweg zelfkennis. De flike klauwen van de reu verwoeste elk bloementje dat in zijn weg stond. Vele wolven probeerde zo veel mogelijk bloemen heel te houden, hij probeerde er zo veel mogelijk kapot te maken. De geuren maakte hem werkelijk gek, en hij vond het knap dat een andere geur zich door zijn neusvliezen drong. Zo goed als zijn zintuig was, zo snel had hij de geur herkend. Rai. Normaal gesproken vond de reu het vreselijk als hij soortgenoten tegen kwam, ze brachten alleen maar problemen met zich mee. Maar dit keer leek hij het helemaal niet erg te vinden. Misschien was het omdat deze teef hem elke keer leek te raken, iets met hem deed. Een grijns sierde dan ook zijn donkere lippen zodra hij haar gespot had. "Zeer aangenaam" Rai keek hem recht aan, waardoor zijn kille, ijsblauwe ogen de gekleurde van haar goed in zich opnamen. "En Owyn, wat doe je in dit prachtige veld?" Het kwam er vreselijk sarcastisch uit, het was wel duidelijk dat ook zij het hier vreselijk vond. "Hetzelfde als jou, neem ik aan." Zijn stem was nog steeds laag en kil, veranderde niet zomaar. Zelfs niet voor haar. Het was nou eenmaal hoe hij sprak. Rai plukte een bloemetje en gooide die naar hem, waar het net voor hem op de grond viel. Kort keek Owyn naar het bloementje, niet echt wetend waarom ze die naar hem gegooit had. Maar hij leek het ook niet erg te vinden. Ieder andere wolf had hij nu flink afgesnauwd, waarschijnlijk aan de grond gesmeten omdat hij vond dat dit neerbuigend en kinderachtig was. Iets dat hem niet aanstond. Maar van haar kon hij het hebben. Van haar kon hij veel hebben. Té veel, naar zijn smaak. Ze draaide zich van hem af en liep een stukje weg, waardoor ze meteen zijn aandacht weer pakte. Rustig liep hij achter haar aan, nog steeds dezelfde houding als hij altijd had: trots en dominant. Hij liet graag zien dat hij het mannetje was. Normaal gesproken liep Owyn nooit achter iemand aan, hij was geen een of ander schoot hondje. Maar Rai deed iets met hem, maakte iets in hem los. Iets wat hem tegen alles in zijn hele grote, gespierde lijf in ging maar toch wel beviel. Het geen dat hij altijd flink onderdrukt had, maar zij leek het elke keer weer bij hem op te roepen. Hij volgde haar nu omdat hij niet wilde dat ze weg zou gaan, bang haar misschien niet meer tegen te komen. Hij wilde deze gevoelens niet, maar toch liep hij er mee rond. Het maakte hem in de war, omdat hij er zeker van was dat liefde voor hem niet meer bestond. Maar damn, het was er. Zíj was er. "Was het toeval dat je me tegen kwam, of kon je het niet weerstaan om dit geweldige lichaam tegen te komen?" Vroeg hij uitdagend, ietwat plagend.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Rai
Rai
Solitair

Aantal berichten : 63
RPG Posten : 6

Wolf Character
Leeftijd: 3,5 years
Partner: I will suck your blood out of your body and eat your bones.... Yes, I'm such a cuteey
Karakter:

Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}   Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Emptyvr nov 08, 2013 7:25 pm
Rai's gekleurde ogen keken dodend naar de bloemen. Ergens had ze toch wel gewild dat ze sommige wezens met een blik kon doden. Ze haatte die felle kleuren en overheersende geur. Gelukkig was dit in de donkere gebieden nooit zo. Daar was bijna alles gewoon lekker zwart en grijs. De zon was er te bang om te schijnen en de beesten wisten dat ze hun dood tegemoet gingen als ze de schaduwen in stapte. Enkele vogels konden eraan ontkomen door omhoog te vliegen maar de meeste werden zelfs daar tegengehouden door de takken. O, wat verlangde ze naar dat stukje land. Haar ogen schoten over de verschillende kleuren, geen, groen, roze, paars. Okey, haar ogen hadden ook een behoorlijk felle kleur, die ogen gaven zowat licht in de nacht maar die had iets waar die honden de rillingen over hun lijf van moesten krijgen. Die lichten waren niet van bevrijding, deze lichten waren van de dood die zich aankondigden. En juist omdat vele wolven haar ogen eng of gek vonden werd zij er gekker en gekker op. Het kwam vaak genoeg voor dat ze haar in haar ogen keken, de rillingen kregen maar door haar lengte zich groot probeerde te maken en dachten dat ze haar aan konden. Niet dus. Ze had geen groot lichaam nodig, ze was slim en ookal was ze kleiner had een behoorlijk gespierd lichaam. En ze was er trots op. Ze zou nooit een gevecht of uitdaging uit de weg gaan, echt nooit. Ze zou geen idee hebben waarvoor, ze hield van vechten en was helemaal niet bang voor een vieze vacht. De geur van een vriend trok haar aandacht waar ze toch wel op reageerde. Meestal hield ze wel van alleen zijn, enkel de trouwste vrienden kwamen in haar buurt. Toen de reu in haar blikveld kwam liep ze recht op hem af waarna ze hem recht aan keek en toen begon het een beetje. Ze begon zich als een kleine pup te voelen. Haar ogen keken even kort naar zijn lichaam en een grijns stond op haar gezicht. "Hetzelfde als jou, neem ik aan." zei hij en ze keek even met een korte blik om zich heen. Als ze een wolf hier niet verwachtte was het Owyn wel, daarna zijn zusje. Hij was meer te trots om hier te komen, te trots om zich in deze gebieden te laten zien. En daar had hij ook wel alle redenen voor. Ze wist dat als ze met hem een gevecht zou beginnen ze het niet zou winnen. Maar het was leuk om te trainen, missen kon ze hem daar nog wel zo ver voor krijgen. Even een kleine training. Ze greep een bloemetje met haar bek en gooide die naar hem. Ze gedraagde zich echt als een pup en aan de ene kant deed ze het ook omdat ze wist dat ze hem hiermee kon plagen. Hij vond een beetje spelen kinderlijk en onderdanig, dat wist zij ook wel. Maar daarom deed ze het juist, om hem te pesten. Daarna draaide ze zich plagend om en liep een stukje weg. Einde van het gesprek, zeker niet. Ze wou zich ook weer terug draaiden tot ze hoorde dat hij achter haar aan liep. Daardoor liep ze juist verder. Ze wou hem gewoon plagen. Raar, ze wou hem meer plagen dan een van de andere reutjes. Hij had toch wel iets vaags. Maar ze dacht er niet te lang overna, daar zou vast niets goeds uit komen. Ze draaide haar oren naar hem toe toen hij iets zei. "Was het toeval dat je me tegen kwam, of kon je het niet weerstaan om dit geweldige lichaam tegen te komen?" vroeg hij plagend. Ze draaide zich naar hem en stopte met lopen. Nou lokte hij het uit. Ze liep naar hem toe en keek hem aan. "Het was allemaal om dat geweldige lichaam van je te zien" zei ze zacht en drukte haar kop tegen zijn nek en liep met haar lichaam tegen de van hem naar achter hem. Tot alles van haar lichaam weer van hem af was. [b]"Was dat het goede antwoord?" vroeg ze lachend en keek hem even aan. Ze ging rustig zitten en sloeg haar staart om haar poten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Owyn
Owyn
Solitair

Aantal berichten : 67
RPG Posten : 4

Wolf Character
Leeftijd: 3,8 years
Partner: I wanna hide the truth, I wanna shelter you, but with the beast inside there's nowhere we can hide. Your eyes they shine so bright, I wanna save their light. I can't escape this now, unless you show me how.
Karakter:

Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}   Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Emptyma dec 09, 2013 4:50 pm



Owyn



De groffe poten van de reu werden krachtig op de grond gezet, waarbij de kleine en weerloze bloementjes moeiteloos werden vertrapt. De reu snapte niet dat sommige wolven hier echt van hielden, hier voor hun plezier rondliepen en soms zelfs dagen bleven. Zelfs als hij een eind aan zijn geweldige leven zou maken, zou hij hier niet dood gevonden willen worden. Niet dat de reu ooit zelfmoord zou plegen, alsjebliefd niet zeg. Hij kon zijn prachtige lichaam niet laten opvreten door ongedierte, en andere wolven een makkelijk leven geven. Want daar was Owyn voor, onheil en haat te verspreiden. Hij was de duivel zelve en was er trots op. Hij was trots op zichzelf, wat hij dan ook aan alles wat hij deed liet merken. Hoe hij liep, hoe hij keek en zelfs hoe hij sprak. Altijd was er een neerbeugend ondertoontje naar de andere sukkels die zijn pad kruisten en altijd liet hij hun weten hoe geweldig hij was en dat hij alles was wat hun nooit zouden kunnen worden maar wel zouden willen zijn. Al waren er twee wolven waarbij hij dat niet over zijn hart kreeg. Waarbij zijn ego eventjes aan de kant leek te schuiven en het kleine, opgepropte en pieterpeuterige gevoelige deeltje van zijn hart naar voren leek te springen. Maar gevoel was iets zo kleins bij hem, dat het zelfs voor die twee wolven moeilijk was om er te komen. Maar damn, Eevy was het sowieso al gelukt. En Rai leek ook flink goed in de buurt te komen. Maar of hij zijn hart voor haar los deed was nog maar de vraag, hij bleef nou eenmaal gevoelloos. Dat was ook een deel van zijn karakter en echt vanplan zichzelf te veranderen was hij niet. En over Rai gesproken, de kleine bitch liep voor hem te dansen. Maakte zijn hoofd werkelijk gek, zorgde er voor dat de reu gewoon niet meer wist hoe hij zich moest gedragen. Natuurlijk was dat niet van hem af te lezen, hij had altijd diezelfde gevoelloze uitdrukking op zijn gezicht. Zijn lichaam stond dominant en macho, zoals altijd. Rai had speels een bloementje naar hem gegooit waar hij niet echt op had gereageerd. Op dat gebied was Owyn nogal.. Ja.. Owyn. Hij hield niet van kloten, gek doen en zichzelf gewoon laten gaan. Nee, Owyn hield van feiten en daden. Kloten kwam gewoon niet in zijn woordenboek voor, daar was hij te serieus voor. Want serieus was de reu zeker, hoewel hij wel van plagen hield. Maar alleen als het in zijn voordeel was, eigenlijk alleen als hij er iets mee kon bereiken, als het zinvol was. En met bloementjes naar elkaar gooien leek hem niet echt zinvol. Maar Rai flikte het, flikte het telkens weer. Want zij klootte wel, zij deed wel gek en liet zichzelf wel lekker gaan. En dat was wat hem zo aanstond van haar, haar vrijheid. Owyn had vrijheid zat, maar op een andere manier. En daarom was hij graag bij haar, omdat ze alles kon maken bij hem. Zij kon veel doen voordat hij op zijn teentjes was getrapt. Dingen waarbij hij anderen allang had vermoord. Rai liep weg, waarna Owyn rustig achter haar aangelopen was. Niet omdat hij als een poedeltje zijn baasje volgde, want Owyn was alles behalve een meeloper. Maar omdat hij haar niet kwijt wilde raken. Ze stopte met lopen zodra hij gesproken had en Owyn grijnsde breed. "Het was allemaal om dat geweldige lichaam van je te zien" Sprak ze terwijl ze naar hem toe liep en zacht haar kop tegen zijn nek drukte, waarna ze met haar lichaam tegen dat van hem aanliep. Zacht drukte hij zijn neus in haar vacht, nam haar geur goed op. Ze maakte hem gek. Echt gek. Alles in zijn lichaam zei dat ze blij moest zijn dat ze nu niet loops was, dan had hij zijn hormonen niet in bedwang kunnen houden. Eigenlijk was hij een lopende hormonenbom die elk moment kon knappen. "Was dat het goede antwoord?" Owyn grijnsde weer waarna hij zich omdraaide zodat hij haar beter kon zien. "Licht er aan, meende je het?" Sprak hij met zijn zware, kille stem. Grijnzend liep hij op haar af, langzaam maar krachtig en beheerst.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Rai
Rai
Solitair

Aantal berichten : 63
RPG Posten : 6

Wolf Character
Leeftijd: 3,5 years
Partner: I will suck your blood out of your body and eat your bones.... Yes, I'm such a cuteey
Karakter:

Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}   Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Emptyza jan 25, 2014 11:09 pm
"nee, je hebt een vreselijk lichaam zei ze
Terug naar boven Ga naar beneden

Gesponsorde inhoud



Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}   Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai} Empty
Terug naar boven Ga naar beneden
 

Don't come closer, it's dark and cold inside. {&Rai}

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Hot place for a cold wolf [Vox]
» Escaping from the cold places { + Lillith }

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Hurricane :: ▲ The West :: .:. Hana-